Dary duchowe służą budowaniu Kościoła

1 Dążcie do miłości. Zabiegajcie też o to, co duchowe, a najbardziej o to, abyście prorokowali. 2 Kto bowiem mówi językami, nie do ludzi mówi, ale do Boga; albowiem nikt go nie rozumie, bo w duchu mówi rzeczy tajemne. 3 A prorokujący mówi do ludzi ku ich zbudowaniu, zachęcie i pokrzepieniu. 4 Mówiący językami siebie samego buduje, a prorokujący buduje Kościół. 5 Chciałbym, abyście wy wszyscy mówili językami, ale jeszcze bardziej chciałbym, abyście prorokowali. Większy bowiem jest ten, co prorokuje, niż ten, co mówi językami. Chyba żeby je tłumaczył ku zbudowaniu Kościoła.
6 Tak więc, bracia, jeżeli przyszedłbym do was, mówiąc językami, w czym byłbym wam pożyteczny, jeślibym wam nie przekazał czy to objawienia, czy to wiedzy, czy to proroctwa, czy nauki? 7 Przecież bezduszne przedmioty wydające dźwięk – czy to flet, czy to cytra – jeśliby nie wydawały rozmaitych tonów, jak można by rozpoznać, co jest grane na flecie lub cytrze? 8 Gdyby trąba niewyraźny głos wydała, któż by się gotował do boju? 9 Tak samo i wy, gdybyście mówiąc językami, nie powiedzieli słowa zrozumiałego, jak by było wiadomo, co zostało powiedziane? Rzucalibyście słowa na wiatr. 10 Jakże wiele jest rodzajów dźwięków w świecie i każdy z nich brzmi inaczej! 11 Jeślibym więc nie znał znaczenia tego dźwięku, byłbym dla mówiącego barbarzyńcą, a i mówiący dla mnie – barbarzyńcą. 12 Tak samo i wy, gdy usilnie zabiegacie o dary duchowe, to starajcie się, abyście mieli je obficie ku budowaniu Kościoła.
13 Dlatego kto mówi językami, niech modli się, by je tłumaczyć. 14 Gdybym [bowiem] modlił się językami, modliłby się tylko mój duch, a rozum mój byłby bezczynny. 15 Cóż więc? Będę modlił się duchem, będę się modlił i rozumem, będę śpiewał duchem, będę śpiewał i rozumem. 16 Jeślibyś wypowiadał błogosławieństwo [w] duchu, jakże by obecny przy tym prosty człowiek odpowiedział „Amen” na twoje dziękczynienie, skoro nie wiedziałby, co mówisz? 17 Ty bowiem dobrze składasz dziękczynienie, lecz innego to nie buduje. 18 Dziękuję Bogu, że więcej niż wy wszyscy mówię językami. 19 Ale w Kościele wolę powiedzieć pięć słów rozumnie, aby innych pouczyć, niż dziesięć tysięcy słów w językach. 20 Bracia, nie bądźcie w myśleniu jak dzieci, ale wobec zła bądźcie jak niemowlęta, a w myśleniu bądźcie dojrzali. 21 W Prawie napisano: W obcych językach i ustami obcych będę przemawiał do ludu tego, a nawet tak nie usłuchają mnie − mówi Pan. 22 Dlatego mówienie językami nie jest znakiem dla wierzących, lecz dla niewierzących, a prorokowanie – nie dla niewierzących, lecz dla wierzących. 23 Gdyby więc zebrał się w jedno cały Kościół i wszyscy mówiliby językami, a weszliby ludzie prości lub niewierzący, czyżby nie rzekli, że szalejecie? 24 A gdyby wszyscy prorokowali i wszedłby człowiek niewierzący lub prosty, zostaje rozpoznany przez wszystkich i przez wszystkich doceniony, 25 skrytości serca jego stałyby się jawne i tak, upadłszy na twarz, oddałby Bogu cześć, ogłaszając: zaiste Bóg jest pośród was.
26 Cóż więc, bracia? Gdy się zbieracie, każdy coś wnosi: jeden – psalm, drugi – pouczenie, inny – objawienie, jeszcze inny – mówienie językami lub tłumaczenie; niech wszystko dzieje się ku zbudowaniu. 27 Gdy ktoś mówi językami, to niech tylko dwóch lub trzech, i to po kolei, i niech jeden tłumaczy. 28 A gdyby nie było tłumacza, to niech milczą w Kościele i niech mówią sobie i Bogu. 29 Proroków zaś dwóch lub trzech niech przemawia, a inni niech rozsądzają. 30 A jeśli innemu spośród siedzących zostanie dane objawienie, poprzedni niech zamilknie. 31 Wszyscy po kolei możecie prorokować, aby wszyscy zostali pouczeni i pocieszeni. 32 Duchy proroków prorokom są podporządkowane, 33 albowiem Bóg nie jest Bogiem bezładu, lecz pokoju. Tak jak we wszystkich Kościołach [gromadzących] świętych. 34 Kobiety niech milczą w Kościołach, bo nie pozwala się im mówić, lecz niech będą podporządkowane, jak i prawo mówi. 35 A jeśli chcą się czegoś nauczyć, niech w domu pytają własnych mężów; nie przystoi bowiem kobiecie przemawiać w Kościele. 36 Czy to od was wyszło Słowo Boże lub czy tylko do was dotarło?
37 Jeśli ktoś uważa się za proroka lub za natchnionego przez Ducha, niech uzna, że to, co wam piszę, jest przykazaniem Pana. 38 Jeśli ktoś tego nie uznaje, sam nie będzie uznany. 39 Tak więc, bracia [moi], zabiegajcie o dar proroctwa i nie zabraniajcie mówić językami. 40 A wszystko godnie i w należytym porządku niech się dokonuje.