Głoszenie Chrystusa Ukrzyżowanego

1 Także i ja, przyszedłszy do was, bracia, przyszedłem nie z wyniosłością słowa lub mądrości, zwiastując wam tajemnicę Bożą. 2 Postanowiłem bowiem nie znać pośród was niczego, jak tylko Jezusa Chrystusa, i to Tego ukrzyżowanego. 3 Przybyłem do was w słabości, z lękiem i trwogą wielką. 4 Słowo moje i zwiastowanie moje dokonywało się nie w przekonywających [słowach] mądrości, lecz w ukazywaniu Ducha i mocy, 5 aby wiara wasza nie opierała się na mądrości ludzkiej, ale na mocy Bożej.
6 Mądrość głosimy wśród dojrzałych, mądrość nie tego świata ani władców tego świata, którzy przemijają. 7 Głosimy natomiast mądrość Bożą w tajemnicy ukrytą, którą Bóg przed wiekami ustanowił ku chwale naszej. 8 Nikt z władców tego świata nie poznał jej. Gdyby bowiem poznali, nie ukrzyżowaliby Pana chwały. 9 Ale jak napisano:

Czego oko nie ujrzało i ucho nie usłyszało,
i co do serca człowieka nie wstąpiło,
to przygotował Bóg tym, którzy go miłują.

10 A nam objawił to Bóg przez Ducha, gdyż Duch wszystko bada, także głębie Boże. 11 Bo kto wśród ludzi wie, co w człowieku, jeśli nie duch człowieka, który jest w nim? Tak też i tego, co w Bogu, nikt nie poznał, jak tylko Duch Boży. 12 A my nie otrzymaliśmy ducha świata, ale Ducha od Boga, abyśmy wiedzieli, czym zostaliśmy przez Boga obdarowani. 13 I głosimy to nie w wyuczonych słowach ludzkiej mądrości, ale w tych, których nas nauczył Duch, osądzając to, co duchowe, tym, co duchowe. 14 Człowiek zmysłowy nie przyjmuje tego, co od Ducha Bożego, bo jest to dla niego głupstwem i nie może [tego] poznać, gdyż należy to duchowo osądzać. 15 Bo człowiek duchowy osądza wszystko, a sam przez nikogo nie jest osądzany. 16 Któż bowiem poznał myśl Pana, kto by Go pouczał? A my rozum Chrystusowy mamy.