Przykład bezinteresownej miłości apostoła

1 Czy nie jestem wolny? Czy nie jestem apostołem? Czy Jezusa, Pana naszego nie widziałem? A czy w Panu nie jesteście moim dziełem? 2 Jeśli dla innych nie jestem apostołem, to dla was jestem. Wy bowiem jesteście pieczęcią mojego apostolstwa w Panu. 3 Moja obrona przed osądzającymi mnie jest ta: 4 Czy nie wolno nam jeść i pić? 5 Czy nie wolno nam podróżować z żoną [chrześcijanką], jak inni apostołowie i bracia Pańscy, i Kefas? 6 Czy tylko mnie i Barnabie nie wolno nie pracować? 7 Kto kiedy służy w wojsku na własny koszt? Kto zakłada winnicę, a owocu jej nie spożywa? Albo kto pasie stado, a mleka ze stada nie spożywa? 8 Nie tylko po ludzku to mówię. Czy i Prawo tego nie mówi? 9 Albowiem w Prawie Mojżeszowym napisano: Nie zawiążesz pyska wołowi młócącemu. Czy o woły chodzi Bogu? 10 Czy nie ze względu na nas właśnie mówi? Albowiem ze względu na nas napisano: Kto orze, orze z nadzieją, kto młóci, młóci z nadzieją na plony. 11 Jeśli zasialiśmy w was to, co duchowe, to czyż wielką rzeczą jest, że zbierzemy to, co cielesne? 12 Jeśli inni korzystają z majętności waszych, to czy nie tym bardziej my? Lecz my nie użyliśmy tej władzy, ale wszystko znosimy, abyśmy żadnej przeszkody nie stawiali Ewangelii Chrystusowej. 13 Czy nie wiecie, że ci, którzy wykonują czynności święte, żywią się tym, co poświęcone? A którzy ołtarzowi służą, w tym, co na ołtarzu, mają udział? 14 Podobnie i Pan nakazał, aby ci, którzy Ewangelię zwiastują, z Ewangelii żyli. 15 Ale ja z tego wcale nie korzystałem. Nie napisałem jednak tego, aby tak było ze mną, bo lepiej dla mnie, bym umarł, niż aby chlubę moją ktoś zniweczył. 16 Jeśli bowiem zwiastuję Ewangelię, to nie jest to moją chlubą, lecz koniecznością. Bo biada mi, gdybym nie zwiastował Ewangelii! 17 Jeślibym z własnej woli to czynił, zapłatę miałbym; a jeśli nie z własnej woli, to służba budowania została mi powierzona. 18 Cóż więc jest moją zapłatą? To, że zwiastując Ewangelię, bez zapłaty ją głoszę, bez korzystania z władzy, jaką daje mi głoszenie Ewangelii. 19 Albowiem będąc wolny od wszystkich, samego siebie uczyniłem niewolnikiem wszystkich, abym wielu pozyskał. 20 I stałem się dla Żydów jak Żyd, abym Żydów pozyskał; dla tych pod Prawem, jak ktoś pod Prawem sam niebędący, abym tych pod Prawem pozyskał; 21 dla tych bez Prawa jak ktoś bez Prawa, nie będąc bez Prawa Bożego, lecz będąc pod Prawem Chrystusa, abym pozyskał tych bez Prawa. 22 Dla słabych stałem się słabym, abym słabych pozyskał; dla wszystkich stałem się wszystkim, abym chociaż niektórych zbawił. 23 A wszystko czynię dla Ewangelii, abym stał się jej współuczestnikiem.
24 Czy nie wiecie, że ci, co biegną na stadionie, wszyscy wprawdzie biegną, ale jeden otrzymuje nagrodę? Tak biegnijcie, abyście ją zdobyli. 25 A każdy z walczących od wszystkiego się powstrzymuje: tamci, aby otrzymać więdnący wieniec, a my – niewiędnący. 26 Ja zatem nie tak biegnę, jakbym nie znał celu, nie tak uderzam, jakbym bił powietrze. 27 Ale ujarzmiam moje ciało i zniewalam, abym innym zwiastując, sam nie okazał się niewypróbowany.