Życie w łączności z Bogiem

1 Zobaczcie, jaką miłość dał nam Ojciec, abyśmy zostali nazwani dziećmi Bożymi – i nimi jesteśmy. Właśnie dlatego świat nas nie poznaje, że Jego nie poznał. 2 Umiłowani, teraz dziećmi Bożymi jesteśmy, a jeszcze nie okazało się, jacy będziemy. A wiemy, że kiedy się okaże, podobni do Niego będziemy, ujrzymy Go bowiem, jaki jest. 3 A każdy mający w Nim tę nadzieję oczyszcza siebie, jak On czysty jest. 4 Każdy, kto grzech czyni, czyni również nieprawość, a grzech jest nieprawością. 5 I wiecie, że On objawił się, aby grzechy zabrać, a w Nim grzechu nie ma. 6 Nikt, kto w Nim trwa, nie grzeszy; nikt, kto grzeszy, nie widział Go ani nie poznał.
7 Dzieci, niech nikt was nie zwodzi. Kto czyni sprawiedliwość, jest sprawiedliwy, jak On jest sprawiedliwy. 8 Kto czyni grzech, z diabła jest, bo diabeł od początku grzeszy. Syn Boży po to się objawił, by rozerwać dzieła diabła. 9 Nikt z Boga zrodzony grzechu nie czyni, bo nasienie Jego w nim trwa; grzeszyć nie może, bo z Boga jest zrodzony. 10 A tak jawne są dzieci Boga i dzieci diabła: nikt, kto nie czyni sprawiedliwości, nie jest z Boga, jak i ten, kto nie miłuje swego brata.

Wzajemna miłość

11 Albowiem to jest Nowina, którą słyszeliście od początku, abyśmy się wzajemnie miłowali. 12 Nie jak Kain, który był ze złego i zabił swego brata. A czemu go zabił? Ponieważ jego dzieła były złe, a jego brata – sprawiedliwe. 13 [I] nie dziwcie się, bracia, jeśli was świat nienawidzi. 14 My wiemy, że przeszliśmy ze śmierci do życia, ponieważ miłujemy braci. Kto nie miłuje, trwa w śmierci. 15 Każdy, kto nienawidzi brata swego, jest zabójcą człowieka, a wiecie, że żaden zabójca nie ma trwającego w nim życia wiecznego. 16 Przez to poznaliśmy miłość, że On oddał za nas życie swoje; i my powinniśmy za braci życie składać w ofierze. 17 Kto miałby wszystko, co potrzebne do życia ziemskiego, a widziałby brata swego w potrzebie i zamknął przed nim nieczule swoje wnętrze, to jak miłość Boża mogłaby w nim trwać?
18 Dzieci, nie miłujmy słowem ni językiem, ale w czynie i prawdzie. 19 [I] po tym poznajemy, że z prawdy jesteśmy i uciszymy przed Nim serce nasze. 20 Jeśli bowiem serce nas obwinia, większy jest Bóg od serca naszego i wie wszystko. 21 Umiłowani, jeśli serce [nas] nie obwinia, mamy odwagę wobec Boga 22 i o cokolwiek poprosimy, otrzymujemy od Niego, ponieważ trzymamy się Jego przykazań i czynimy to, co Mu się podoba. 23 A to jest Jego przykazanie, żebyśmy wierzyli w imię Syna Jego, Jezusa Chrystusa, i miłowali siebie nawzajem – takie przykazanie nam dał. 24 A kto trzyma się Jego przykazań, w Nim trwa i On w nim. A stąd wiemy, że trwa w nas – z Ducha, którego nam dał.