Jezus Chrystus opoką zbawienia

1 Odrzuciwszy więc wszelką złość i każdy fałsz, i obłudę, i zawiść, i wszelkie oszczerstwa, 2 jako dopiero co narodzone niemowlęta zapragnijcie niesfałszowanego mleka Słowa, abyście w nim rośli ku zbawieniu, 3 jeśliście skosztowali, jak dobry jest Pan. 4 Przystępując do Niego, kamienia żywego, przez ludzi odrzuconego, ale u Boga wybranego, drogocennego, 5 wy sami, jako żywe kamienie, budujcie z siebie dom duchowy, kapłaństwo święte, aby składać duchowe ofiary przyjemne Bogu przez Jezusa Chrystusa. 6 Albowiem Pismo mówi:

Oto kładę na Syjonie kamień węgielny, wybrany, drogocenny,
i kto weń uwierzy, nie będzie zawstydzony.

7 Dla was wierzących jest drogocenny, a dla niewierzących kamień, który odrzucili budowniczowie, ten stał się głowicą węgła 8 i kamieniem upadku, i skałą zgorszenia, o co się potykają ci, którzy się Słowu sprzeciwiają, na co są pozostawieni. 9 A wy [jesteście] rodem wybranym, królewskim kapłaństwem, narodem świętym, ludem nabytym, abyście głosili wspaniałe czyny Tego, który powołał was z ciemności do swojej cudownej światłości. 10 Was, którzyście niegdyś nie byli ludem, a teraz ludem Bożym [jesteście], was, którzyście nie byli objęci miłosierdziem, a teraz doznaliście miłosierdzia.

11 Umiłowani, proszę was jako przybyszów i wędrowców, byście powstrzymywali się od cielesnych pożądań, które walczą przeciwko duszy. 12 Niech wasze życie pośród pogan będzie dobre, aby w tym, o co was oskarżają jako złoczyńców, przypatrując się waszym dobrym uczynkom, wysławiali Boga w dniu nawiedzenia.

Posłuszeństwo przełożonym!

13 Ze względu na Pana bądźcie posłuszni wszelkiemu porządkowi przez ludzi ustanowionemu, czy to królowi jako zwierzchnikowi, 14 czy to namiestnikom jako przez niego posłanym, by karać złoczyńców, a nagradzać dobrze czyniących. 15 Taka bowiem jest wola Boża, by dobrze czyniąc, nakazać milczenie głupocie niemądrych ludzi. 16 [Postępujcie] jako wolni, a nie jako ci, którzy wolności używają do ukrycia zła, lecz jako słudzy Boży. 17 Wszystkich szanujcie, wspólnotę braterską miłujcie, Boga się bójcie, króla szanujcie. 18 Słudzy, pełni bojaźni bądźcie posłuszni panom, nie tylko dobrym i łagodnym, lecz także srogim. 19 To jest bowiem rzecz piękna, jeśli ktoś, mając w sumieniu Boga, znosi udręki, cierpiąc niesprawiedliwie. 20 Cóż to za chluba, jeśli za przewinienia nawet chłostę znosicie? Ale jeśli jako czyniący dobro cierpienie znosicie, to jest rzecz miła u Boga. 21 Do tego bowiem zostaliście powołani, bo i Chrystus cierpiał za was, wam zostawiając wzór, abyście szli Jego śladami. 22 On grzechu nie popełnił ani nie znalazł się fałsz w ustach jego. 23 Gdy Mu złorzeczono, nie złorzeczył, gdy cierpiał, nie groził i powierzał się Temu, który sprawiedliwie sądzi. 24 On sam grzechy nasze wniósł w ciele swoim na drzewo, abyśmy uwolnieni od grzechów, zaczęli żyć w sprawiedliwości; raną jego zostaliście uleczeni. 25 Byliście bowiem jak zbłąkane owce, ale powróciliście teraz do Pasterza i Stróża dusz waszych.