Zachęta dla duszpasterzy

1 Proszę więc prezbiterów wśród was jako również prezbiter i świadek cierpień Chrystusa, a także uczestnik chwały, która ma się objawić: 2 paście powierzone wam stado Boże [strzegąc go] bez przymusu, lecz ochotnie, po Bożemu, nie dla hańbiącego zysku, lecz z pełnym oddaniem, 3 nie panując nad tymi, którzy zostali wam powierzeni, lecz będąc przykładem dla stada. 4 A gdy objawi się Arcypasterz, otrzymacie niewiędnący wieniec chwały. 5 Podobnie i młodsi, bądźcie posłuszni starszym, a wszyscy sobie nawzajem; przyobleczcie się w pokorę, albowiem Bóg pysznym się sprzeciwia, a pokornym daje łaskę.

Napomnienia i pozdrowienia

6 Poddajcie się więc pokornie pod mocną rękę Boga, a wywyższy was w swoim czasie. 7 Wszelką troskę waszą złóżcie na Niego, bo On troszczy się o was. 8 Bądźcie trzeźwi, czuwajcie, nieprzyjaciel wasz, diabeł jako lew ryczący krąży, szukając, [kogo] by pożarł. 9 Stańcie przeciwko niemu silni w wierze, wiedząc, że takie same cierpienia znosi wasza braterska wspólnota na świecie. 10 A Bóg wszelkiej łaski, który powołał was do swej wiecznej chwały w Chrystusie [Jezusie], was, którzy teraz trochę cierpicie, niech udoskonali, utwierdzi, umocni, ugruntuje. 11 Jemu władza na wieki. Amen.
12 Przez Sylwana, wiernego wam, jak mniemam, brata, krótko napisałem, zachęcając i świadcząc, że to jest prawdziwa łaska Boża: trwajcie w niej. 13 Pozdrawia was współwybrana z wami [wspólnota] w Babilonie i Marek, syn mój. 14 Pozdrawiajcie się nawzajem pocałunkiem miłości. Pokój wam wszystkim, którzy [jesteście] w Chrystusie.