Adres, pozdrowienia i dziękczynienie

1 Paweł, apostoł Chrystusa Jezusa z woli Bożej, i Tymoteusz, brat, do Kościoła Bożego, który jest w Koryncie, wraz ze wszystkimi świętymi, którzy są w całej Achai. 2 Łaska wam i pokój od Boga Ojca naszego, i Pana, Jezusa Chrystusa.
3 Błogosławiony Bóg i Ojciec Pana naszego, Jezusa Chrystusa, Ojciec szczodrobliwości i Bóg wszelkiej pociechy, 4 który pociesza nas w każdym utrapieniu naszym, abyśmy i my tych, którzy są w jakimkolwiek utrapieniu, mogli pocieszać tym pocieszeniem, jakim sami jesteśmy pocieszani przez Boga. 5 Albowiem jak wielkie są w nas cierpienia Chrystusa, tak samo wielkie jest pocieszenie nasze przez Chrystusa. 6 Gdy doznajemy ucisku, to dla waszego pocieszenia i zbawienia, gdy jesteśmy pocieszani, to dla waszego pocieszenia, które sprawia wytrwałość w tych cierpieniach, jakich i my doznajemy. 7 A nadzieja nasza co do was jest niewzruszona, gdyż wiemy, że jak jesteście uczestnikami cierpień, tak też i pocieszenia. 8 Nie chcemy bowiem, bracia, abyście nie wiedzieli o utrapieniu naszym, którego doznaliśmy w Azji, o tym, że ponad wszelką miarę i ponad siły zostaliśmy udręczeni, tak że wręcz zwątpiliśmy, czy przeżyjemy. 9 I sami w sobie mieliśmy wyrok śmierci, abyśmy nie pokładali nadziei w sobie, ale w Bogu, który wskrzesza umarłych, 10 który uratował nas od pewnej śmierci i uratuje, i mamy nadzieję, jeszcze będzie ratował; 11 także przy udziale waszej modlitwy za nas, aby z ust wielu za dar łaski nam dany składane było za nas dziękczynienie przez wielu.
12 Albowiem taka jest chluba nasza: świadectwo naszego sumienia, że w prostocie i czystości Bożej, nie w mądrości cielesnej, ale w łasce Bożej, postępujemy na tym świecie, a szczególnie wobec was. 13 Nie piszemy do was niczego innego jak tylko to, co czytacie i znacie. A mam nadzieję, że aż do końca poznacie. 14 Jak zresztą po części już nas poznaliście, że jesteśmy chlubą waszą, tak jak i wy naszą w Dniu Pana [naszego], Jezusa.

Przyczyna odroczenia odwiedzin apostoła

15 I z tą ufnością chciałem od dawna przyjść do was, abyście po raz wtóry łaskę otrzymali; 16 i od was pójść do Macedonii, i znowu z Macedonii przejść do was, a wy wyprawilibyście mnie do Judei. 17 Czy pragnąc tego, wybrałem lekkomyślnie? Albo czy tego pragnąc, według ciała pragnę, aby u mnie było i „tak, tak”, i „nie, nie”? 18 Jak wierny jest Bóg, tak słowo nasze do was nie jest „tak i nie”. 19 Albowiem Boży Syn, Jezus Chrystus, Ten, który pośród was był zwiastowany przeze mnie i Sylwana, i Tymoteusza, nie stał się „tak i nie”, ale „tak” w Nim się stało. 20 Bo ile jest obietnic Bożych, w Nim są „tak”. Dlatego też przez Niego mówimy „Amen” Bogu na chwałę. 21 A Tym, który utwierdza nas razem z wami w Chrystusie i namaszcza nas, jest Bóg. 22 On wycisnął na nas pieczęć i dał zadatek Ducha w serca nasze. 23 Ja wzywam Boga na świadka duszy mojej, że oszczędzając was, jeszcze nie przyszedłem do Koryntu. 24 Nie dlatego, że jesteśmy panami waszej wiary, lecz jesteśmy współtwórcami waszej radości. Albowiem wiarą stoicie.