Odpowiedź Pawła na stawiane mu zarzuty

1 Ja sam, Paweł, proszę was przez łagodność i łaskawość Chrystusa, ja, który gdy jestem osobiście pośród was, jestem pokorny, a gdy bywam daleko − srogi. 2 Proszę, abym gdy będę obecny, nie musiał okazywać srogości, o którą jestem posądzany, występując przeciwko niektórym, co myślą, że my postępujemy według ciała. 3 W ciele bowiem postępując, nie wedle ciała walczymy. 4 Albowiem oręż naszej walki nie jest cielesny, lecz z mocy Boga, burzący warownie, burzący ludzkie rozumowanie 5 i każdą wyniosłość, która podnosi się przeciw poznaniu Boga, i zniewalający wszelką myśl do posłuszeństwa Chrystusowi, 6 gotowy do ukarania każdego nieposłuszeństwa, aż wasze posłuszeństwo będzie całkowite.
7 Patrzcie na to, co przed wami. Jeśli ktoś jest pewny, że jest Chrystusowy, to niech znowu pomyśli sobie, że jak on jest Chrystusowy, tak i my. 8 Gdybym nawet trochę ponad miarę chlubił się władzą naszą, którą dał Pan ku budowaniu was, a nie burzeniu, nie byłbym zawstydzony. 9 Lecz żeby nie wydawało się, jakobym straszył was listami 10 – albowiem niektórzy mówią, że listy są poważne i mocne, a obecność fizyczna marna i słowo niewiele warte 11 – ten niech pomyśli, że jacy jesteśmy w słowie [naszych] Listów, będąc nieobecni, tacy też, będąc obecni, w czynie.

Odpowiedź Pawła na oskarżenia

12 Nie odważamy się bowiem zaliczać siebie do tych, którzy sami siebie polecają, lub stawiać się z nimi na równi. Albowiem oni sami siebie mierząc i porównując, nie rozumieją siebie. 13 My zaś nie będziemy się chlubić bez miary, lecz według tej miary, której normę wyznaczył nam Bóg, abyśmy dotarli aż do was. 14 Zresztą nie przypisujemy sobie żadnego prawa, którego nie mielibyśmy, gdybyśmy do was nie dotarli, a przecież dotarliśmy aż do was z Ewangelią Chrystusową. 15 Nie tak jak byśmy się bez miary chwalili cudzymi trudami, nadzieję mając, że gdy wzrośnie wiara wasza, wywyższeni zostaniemy pośród was ponad miarę tego, co uważamy za dopuszczalne. 16 Zwiastujemy Ewangelię poza waszymi granicami, ale nie w obrębie pracy innych, aby się nie chlubić tym, co zostało już dokonane. 17 Kto pragnie się chlubić, niech Panem się chlubi. 18 Bo nie ten, kto sam siebie poleca, jest doświadczony, ale ten, którego Pan poleca.