Odprawa apostoła w głoszeniu Ewangelii

1 Dlatego pełniąc taką służbę na mocy okazanego nam miłosierdzia, nie poddajemy się zniechęceniu, 2 ale odrzuciliśmy to, co się wstydliwie ukrywa, nie postępując przewrotnie ani nie fałszując Słowa Bożego, lecz – przez odsłanianie prawdy – poddając się osądowi każdego sumienia ludzkiego przed Bogiem. 3 A jeśli jest zasłonięta Ewangelia nasza, to tylko dla tych, którzy giną, 4 dla niewierzących, którym bóg świata tego zaślepił myśli, aby nie widzieli światłości Ewangelii chwały Chrystusa, który jest obrazem Boga. 5 Bo nie siebie samych zwiastujemy, ale Jezusa Chrystusa, Pana, a siebie jako wasze sługi dla Jezusa. 6 Albowiem Bóg, który rzekł: „Niech z ciemności światłość zajaśnieje”, zapalił światłość w sercach naszych, aby zajaśniało poznanie chwały Bożej na obliczu [Jezusa] Chrystusa.

Udręki i nadzieje apostolskiego życia

7 A mamy ten skarb w naczyniach glinianych, aby przeobfitość mocy była z Boga, a nie z nas. 8 Z każdej strony uciśnieni, lecz nie zdławieni, wpędzani w rozpacz, lecz pełni nadziei, 9 prześladowani, lecz nie porzuceni, powaleni, lecz nie zniszczeni, 10 zawsze śmierć Jezusa w ciele dźwigając, aby i życie Jezusa w ciele naszym się objawiło. 11 My bowiem, żyjący, nieustannie na śmierć jesteśmy wydawani z powodu Jezusa, aby i życie Jezusa objawiło się w śmiertelnym ciele naszym. 12 Tak więc w nas działa śmierć, a w was − życie. 13 A mając tego samego ducha wiary, zgodnie z tym, co napisano: Uwierzyłem, dlatego przemówiłem, i my wierzymy, dlatego też mówimy, 14 z tego też powodu Ten, który wskrzesił Pana, Jezusa, i nas też wespół z Jezusem wskrzesi i postawi przed sobą razem z wami. 15 To wszystko bowiem dla was, aby łaska pomnażana przez dziękczynienie wielu obfitowała na chwałę Bożą.
16 Dlatego nie tracimy ducha, chociaż nasz zewnętrzny człowiek marnieje, lecz ten wewnętrzny odnawia się z dnia na dzień. 17 Albowiem krótkotrwała lekkość utrapienia naszego gotuje nam w przeogromnej obfitości wiekuistą wielkość chwały. 18 Nie wpatrujemy się w to, co widzialne, lecz w to, co niewidzialne, bo co widzialne, jest tymczasowe, a to, co niewidzialne, jest wieczne.