Nadzieja Apostoła w obliczu rzeczy ostatecznych

1 Wiemy przecież, że jeśli ten nasz ziemski, nietrwały dom zostanie zburzony, budowlę od Boga mamy, dom nieuczyniony rękami, wieczny w niebie. 2 Właśnie dlatego wzdychamy, pragnąc usilnie przyoblec się w to domostwo z nieba, 3 obyśmy tylko sądząc, żeśmy obleczeni, nie okazali się nadzy. 4 Tak więc przebywając w tym nietrwałym domu, wzdychamy pod brzemieniem, ponieważ nie chcemy zewlec go z siebie, lecz pozostać w nim, tak aby to, co śmiertelne, zostało pochłonięte przez życie. 5 A Bóg, który po to nas stworzył, dał nam zadatek Ducha. 6 Mając zawsze ufność, wiemy, że mieszkając w ciele, oddalamy się od Pana, 7 bo wiarą żyjemy, a nie widzeniem. 8 Ufamy więc i pragniemy raczej wyjść z ciała i zadomowić się u Pana. 9 Dlatego za rzecz godną uważamy czy to pozostając w ciele, czy poza nim, Jemu się podobać. 10 Wszystkim bowiem nam trzeba zjawić się przed sądem Chrystusowym, aby każdy otrzymał zapłatę za to, co w ciele uczynił: czy to dobre, czy złe.

Sprawowanie służby apostolskiej

11 Bo wiedząc, czym jest bojaźń Pana, ludzi pozyskujemy i dla Boga jesteśmy otwarci, a mam nadzieję, że jesteśmy otwarci także dla waszych sumień. 12 Nie polecamy wam znowu siebie, lecz żebyście mieli w nas powód do chlubienia się wobec tych, którzy chwalą się tym, co zewnętrzne, a nie tym, co w sercu. 13 Jeśli bowiem wznosimy się ponad to, co zmysłowe, to dla Boga, a jeśli myślimy rozumnie, to dla was. 14 Albowiem miłość Chrystusowa ogarnia nas, tak myślących: jeśli jeden umarł za wszystkich, to wszyscy umarli. 15 A umarł za wszystkich, aby ci, którzy żyją, już nie dla siebie żyli, lecz dla Tego, który za nich umarł i został wskrzeszony. 16 Tak więc odtąd nie znamy nikogo według ciała; a jeśli nawet poznaliśmy Chrystusa według ciała, to teraz już tak nie znamy. 17 Zatem jeśli ktoś jest w Chrystusie, jest nowym stworzeniem. To, co stare, przeminęło i stało się nowe. 18 A to wszystko z Boga, który pojednał nas z sobą przez Chrystusa i dał nam służbę pojednania, 19 jako że Bóg był w Chrystusie, jednając świat ze sobą, nie licząc ludziom ich przestępstw, i włożył w nas słowo pojednania, 20 więc w imieniu Chrystusa sprawujemy poselstwo, jak gdyby Bóg przez nas napominał; w imieniu Chrystusa prosimy: dajcie się pojednać z Bogiem! 21 [On] Tego, który nie znał grzechu, za nas grzechem uczynił, abyśmy w Nim stali się sprawiedliwością Bożą.