Adres i pozdrowienie

1 Szymon Piotr, sługa i apostoł Jezusa Chrystusa, do tych, którym przypadł udział w wierze równie drogocennej jak nasza, dzięki usprawiedliwieniu przez Boga naszego i Zbawiciela, Jezusa Chrystusa: 2 niech łaska i pokój wypełnią was obficie w poznawaniu Boga i Jezusa, Pana naszego.

Hojność Boga

3 Ponieważ Jego Boża moc podarowała nam wszystko, co służy życiu i pobożności przez poznanie Tego, który powołał nas do własnej chwały i doskonałości, 4 i z tego względu zostały nam podarowane drogocenne i największe obietnice, abyście dzięki nim byli we wspólnocie z naturą Bożą, uchodząc przed niszczycielską pożądliwością, która jest na świecie. 5 I właśnie dlatego usilnie się starając, dołóżcie do waszej wiary cnotę, a do cnoty poznanie, 6 do poznania opanowanie, do opanowania cierpliwość, a do cierpliwości pobożność, 7 do pobożności przyjaźń braterską, do przyjaźni braterskiej miłość. 8 One bowiem, jeśli je macie i pomnażacie, nie dopuszczą, abyście się okazali bezczynni i bezowocni w poznawaniu Pana naszego, Jezusa Chrystusa. 9 Kto bowiem ich nie ma, ślepy jest, po omacku chodząc i zapominając, że został oczyszczony ze swych dawnych grzechów. 10 Dlatego tym bardziej, bracia, starajcie się czynić niewzruszonym wasze powołanie i wybranie; tak bowiem postępując, nigdy się nie potkniecie. 11 W ten bowiem sposób szeroko będzie przed wami otwarte wejście do wiecznego Królestwa Pana naszego i Zbawiciela, Jezusa Chrystusa.

Świadectwo apostolskie

12 Dlatego będę wam zawsze przypominał o tym, chociaż już wiecie i utwierdzeni jesteście w prawdzie obecnej wśród was. 13 Uważam bowiem za sprawiedliwe, póki jestem w tym oto namiocie, budzić was przez przypominanie, 14 wiedząc, że rychłe jest zwinięcie mojego namiotu, jak objawił mi Pan nasz, Jezus Chrystus. 15 Będę zaś się starał, abyście w każdej chwili po moim odejściu mogli to sobie przypominać. 16 Albowiem głosiliśmy wam moc i obecność Pana naszego, Jezusa Chrystusa, nie idąc w ślad za wydumanymi mitami, lecz będąc naocznymi świadkami Jego majestatu. 17 Przyjął bowiem od Boga, Ojca, cześć i chwałę, gdy taki oto głos doszedł do Niego od wspaniałej Chwały: Synem moim, umiłowanym moim Ten jest, ku Niemu moje upodobanie. 18 A ten głos słyszeliśmy dochodzący z nieba, gdy byliśmy z Nim na świętej górze. 19 I tak zostało wzmocnione słowo prorockie i dobrze czynicie, bacząc na nie jak na lampę świecącą w ciemnym miejscu, aż Dzień zaświta i gwiazda poranna wzejdzie w waszych sercach; 20 to przede wszystkim wiedząc, że żadne proroctwo Pisma nie wyjaśnia się samo przez się, 21 nigdy bowiem proroctwo nie było przynoszone z woli człowieka, lecz Duchem Świętym wiedzeni mówili ludzie od Boga.