Ostrzeżenie przed fałszywymi nauczycielami
1 Powstali zaś fałszywi prorocy wśród ludu, jak i wśród was będą fałszywi nauczyciele, którzy wprowadzać będą zgubne odstępstwa i odrzucając Władcę, który ich odkupił, sprowadzą na siebie rychłą zgubę. 2 Wielu ulegnie ich rozwiązłości, tak iż przez nich droga prawdy zostanie zbezczeszczona, 3 i w zachłanności [swej] kupią was gładkimi słowami. Wyrok na nich od dawna jest gotowy i zguba ich nie śpi.
Nauka z przeszłości
4 Jeśli bowiem Bóg nie oszczędził aniołów, gdy zgrzeszyli, lecz strącił w ciemne czeluści Tartaru, gdzie są zatrzymani na sąd, 5 i starego świata nie oszczędził, lecz zachował ośmiu z Noem, głosicielem sprawiedliwości, sprowadziwszy kataklizm na świat bezbożnych, 6 i w popiół obrócił miasta Sodomę i Gomorę, skazując je [na katastrofę] jako znak tego, co spotka bezbożnych, 7 i uratował też sprawiedliwego Lota dręczonego bezwstydnym postępowaniem nieprawych 8 – mieszkając bowiem wśród nich, dzień po dniu dręczył swą duszę sprawiedliwą nieprawymi czynami, na które patrzył i o których słyszał 9 – to umie Pan pobożnych wyrwać z próby, a niesprawiedliwych zachować dla ukarania w Dniu Sądu, 10 zwłaszcza zaś tych, którzy idą za ciałem w plugawej pożądliwości i Władzą [Pańską] gardzą; zuchwalcy, zarozumialcy nie drżą, bluźniąc Chwale, 11 podczas gdy aniołowie, którzy ich przewyższają mocą i potęgą, nie wnoszą przeciw nim przed Panem potępiającego oskarżenia.
Kara dla występnych
12 Tamci zaś są jak nierozumne zwierzęta zrodzone – według natury – na łów i zgubę, bluźniąc przeciw temu, czego nie znają, i w tym stanie będąc, zostaną zgubieni, 13 doznając niesprawiedliwości jako zapłaty za niesprawiedliwość. Za szczęście uznając rozkosz co dnia, zakałą są i hańbą, gdy biesiadując z wami, oddają się zapamiętale swoim uciechom. 14 Oczy mając pełne cudzołożnic i nieustannego grzechu, zwodząc dusze nieutwierdzone, serca mając wyćwiczone w chciwości, dzieci przekleństwa, 15 zostawiwszy prostą drogę, zeszli na manowce, krocząc drogą [syna] Bosorowego, Balaama, który umiłował zapłatę niesprawiedliwości. 16 Wyszła bowiem na jaw jego nieprawość, gdy zwierzę juczne, nieme, wydając głos ludzki, powstrzymało nierozumność proroka. 17 Oni są źródłami bez wody i tumanami wichrem miotanymi, dla których zachowany jest mrok ciemności. 18 Nadęte a puste słowa głosząc, wciągają w rozwiązłość żądzami ciała tych, którzy ledwo co odeszli od pogrążonych w błędzie. 19 Wolność im obiecują, sami będąc niewolnikami zepsucia. Przez co bowiem kto jest pokonany, temu służy. 20 Bo jeśli uciekając od zepsucia świata, przez poznanie Pana [naszego] i Zbawiciela, Jezusa Chrystusa, potem ponownie się w nie wplątując, zostają pokonani, to ten ich stan ostatni stał się gorszy niż pierwszy. 21 Lepiej bowiem by im było nie poznać drogi sprawiedliwości, niźli poznawszy, odwrócić się od przekazanego im świętego przykazania. 22 Okazała się bowiem na nich prawda przysłowia: „Wrócił pies do wymiotów swoich i świnia umyta do tarzania się w błocie”.