Mierzenie świątyni i dwaj świadkowie

1 I dano mi trzcinę podobną do prętu mierniczego,
mówiąc:
„Wstań i zmierz Świątynię Boga i ołtarz, i modlących się w niej,
2 a dziedziniec zewnętrzny świątyni pomiń i nie mierz go,
ponieważ został oddany poganom
i będą deptać miasto święte przez czterdzieści [i] dwa miesiące.
3 I polecę moim dwóm świadkom,
by prorokowali przez tysiąc dwieście sześćdziesiąt dni, obleczeni w wory”.
4 Oni są dwiema oliwkami i dwoma świecznikami,
stojącymi przed Panem ziemi.
5 Jeśli ktoś chce im szkodzić,
ogień wychodzi z ich ust i pożera ich wrogów.
Jeśli ktoś chce im szkodzić,
tak powinien zginąć.
6 Oni mają moc zamknąć niebo,
aby deszcz nie zraszał dni ich prorokowania,
i mają moc nad wodami, aby przemienić je w krew
i razić ziemię wszelką plagą,
ilekroć zechcą.
7 A kiedy dopełnią swojego świadectwa,
wyjdzie Bestia z Czeluści i stoczy z nimi wojnę, i zwycięży ich, i zabije ich.
8 A zwłoki ich na placu miasta wielkiego,
które duchowo zwie się Sodoma i Egipt,
gdzie i Pan ich został ukrzyżowany.
9 I [ludzie] ze wszystkich ludów i plemion, i języków, i narodów
oglądają ich ciała przez trzy i pół dnia
i nie pozwalają złożyć ich ciał do grobu.
10 A mieszkańcy ziemi cieszą się i radośnie wykrzykują nad nimi
i będą sobie posyłali upominki,
ponieważ ci dwaj prorocy dręczyli mieszkańców ziemi.
11 A po trzech i pół dniach
Duch życia od Boga wstąpił w nich
i stanęli na nogi,
i strach wielki padł na tych, co ich oglądali.
12 I usłyszeli z nieba głos donośny, wołający do nich:
„Wstąpcie tutaj!”.
I wstąpili do nieba w obłoku, i ujrzeli ich wrogowie ich.
13 I w owej godzinie stało się wielkie trzęsienie ziemi
i dziesiąta część miasta runęła,
i zginęło w trzęsieniu ziemi siedem tysięcy ludzi,
a reszta przeraziła się i oddała chwałę Bogu niebios.

Siódma trąba

14 Drugie „biada” minęło
i oto „biada” trzecie szybko nadchodzi.
15 I siódmy anioł zatrąbił.
I podniosły się głosy wielkie w niebie:
„Nastało królowanie nad światem Pana naszego i Jego Chrystusa.
I będzie królował na wieki wieków”.
16 A dwudziestu czterech Starców, [którzy] siedzą na swoich tronach przed obliczem Boga,
padło na twarz i oddało pokłon Bogu,
17 mówiąc:
„Dzięki Ci, składamy, Panie, Boże, Wszechwładco,
który jesteś i który byłeś.
Albowiem okazałeś swoją wielką władzę i zakrólowałeś.
18 I zawrzały gniewem narody
i Twój gniew nadszedł,
i czas sądu nad umarłymi,
i dania zapłaty sługom Twoim, prorokom
i świętym,
i bojącym się imienia Twego,
małym i wielkim,
i zniszczenia tych, którzy niszczą ziemię”.
19 I otwarta została Świątynia Boża w niebie,
i ukazała się Arka Przymierza w Świątyni Jego.
I stały się błyskawice, i głosy, i grzmoty, trzęsienie ziemi i grad wielki.