Wizja Niewiasty i Smoka

1 I znak wielki ukazał się na niebie:
Niewiasta obleczona w słońce,
a księżyc pod jej stopami
i na głowie jej wieniec z gwiazd dwunastu.
2 I będąc brzemienna, krzyczała w bólach rodzenia i mękach porodu.
3 I ukazał się inny znak na niebie:
oto Smok wielki, ognistoczerwony,
mający siedem głów i dziesięć rogów.
A na głowach jego siedem diademów.
4 A ogon jego zmiata trzecią część gwiazd niebieskich
i cisnął je na ziemię.
I stanął Smok przed Niewiastą mającą urodzić,
aby pożreć jej dziecko, kiedy się urodzi.
5 I urodziła Syna, mężczyznę,
który ma paść wszystkie narody laską żelazną.
I porwane zostało dziecko jej do Boga
i do Tronu Jego.
6 A Niewiasta uciekła na pustkowie,
gdzie ma miejsce przygotowane przez Boga,
aby tam karmiono ją tysiąc dwieście sześćdziesiąt dni.
7 I nastała wojna na niebie:
Michał i aniołowie jego walczyli ze Smokiem,
i Smok z aniołami swymi podjął walkę.
8 Ale nie przemógł
i nie znalazło się dla nich miejsce na niebie.
9 I zrzucony został Smok wielki,
Wąż starodawny,
zwany diabłem i szatanem,
zwodzący cały zamieszkany świat.
Zrzucony został na ziemię
i aniołowie jego wraz nim zrzuceni zostali.
10 I usłyszałem głos donośny z nieba, mówiący:
„Teraz stało się zbawienie i moc,
i Królestwo Boga naszego,
i władza Chrystusa Jego,
bo zrzucony został oskarżyciel braci naszych,
oskarżający ich przed Bogiem naszym dniem i nocą.
11 A oni zwyciężyli go przez krew Baranka
i przez słowo świadectwa swego,
i nie umiłowali życia swego aż do śmierci.
12 Radujcie się zatem, niebiosa,
i wy, którzy w nich mieszkacie!
Biada ziemi i morzu,
bo zstąpił do was diabeł,
dyszący gniewem wielkim,
wiedząc, że czasu ma już niewiele!”.
13 I gdy ujrzał Smok, że został zrzucony na ziemię,
zaczął prześladować Niewiastę, która porodziła mężczyznę.
14 I dano Niewieście dwa skrzydła orła wielkiego,
aby odleciała na pustkowie, na swoje miejsce,
gdzie żywiona jest przez czas i czasy, i połowę czasu, daleko od Węża.
15 I wypluł Wąż z paszczy swej wodę jak rzekę za Niewiastą,
aby ją rzeka porwała.
16 A ziemia pomogła Niewieście
i otworzyła ziemia swą gardziel,
i połknęła rzekę, którą Wąż wypuścił z paszczy swej.
17 I Smok zawrzał gniewem na Niewiastę,
i odszedł, aby toczyć wojnę z resztą jej potomstwa,
które przestrzega przykazań Boga
i trzyma się świadectwa Jezusa.
18 I stanął [Smok] na piasku morskim.