Piotr wyjaśnia sprawę Korneliusza w Jerozolimie
1 Apostołowie i bracia będący w Judei usłyszeli, że i poganie przyjęli Słowo Boże. 2 I gdy Piotr powrócił do Jeruzalem, ci z obrzezania osądzali go, 3 mówiąc:
– Wszedłeś do nieobrzezanych i jadłeś z nimi.
4 Piotr zaczął im sprawę przedkładać po kolei, mówiąc:
5 – Byłem w mieście Jafie i kiedy modliłem się, miałem w zachwyceniu widzenie: zniżające się naczynie jakieś, niby płótno wielkie, za cztery rogi spuszczane z nieba; i doszło aż do mnie. 6 Wpatrzywszy się w nie, zastanawiałem się i ujrzałem czworonogi ziemskie i dzikie zwierzęta, i płazy, i ptactwo niebieskie. 7 Usłyszałem też głos mówiący do mnie: „Wstań, Piotrze, zabijaj i jedz”. 8 Rzekłem: „Przenigdy, Panie, albowiem to, co niedozwolone i nieczyste, nigdy nie weszło do ust moich”. 9 Odpowiedział zaś głos z nieba po raz drugi: „Co Bóg oczyścił, ty nie miej za nieczyste”. 10 Stało się tak trzykrotnie i znowu wszystko zostało zabrane do nieba. 11 I oto natychmiast trzech mężów wysłanych do mnie z Cezarei stanęło przy domu, w którym byliśmy. 12 A Duch rzekł do mnie, abym poszedł z nimi bez wahania. Poszło ze mną także sześciu braci i weszliśmy do domu owego męża. 13 Opowiedział nam, jak ujrzał w swoim domu anioła, który stanął i rzekł: „Poślij do Jafy i wezwij Szymona, tego zwanego Piotrem; 14 on powie ci o wydarzeniach, przez które zbawiony będziesz ty i cały twój dom”. 15 Gdy tylko zacząłem mówić, zstąpił Duch Święty na nich jak na początku na nas. 16 I wspomniałem na Słowo Pana, który powiedział: „Jan chrzcił wodą, a wy będziecie ochrzczeni w Duchu Świętym”. 17 Jeśli więc Bóg dał im taki sam dar jak i nam, którzy uwierzyliśmy w Pana, Jezusa Chrystusa, kim jestem ja, abym mógł Bogu zabronić?
18 Usłyszawszy to, zamilkli i oddali chwałę Bogu, mówiąc:
– Zatem i poganom dał Bóg nawrócenie ku życiu.
Kościół w Antiochii
19 A ci, którzy się rozproszyli na skutek ucisku, jaki nastąpił po śmierci Stefana, doszli aż do Fenicji, Cypru i Antiochii, nikomu nie głosząc Słowa, tylko Żydom. 20 Byli wśród nich Cypryjczycy i Cyrenejczycy, którzy doszedłszy do Antiochii, przemawiali również do hellenistów, zwiastując Dobrą Nowinę o Panu, Jezusie. 21 I ręka Pana była z nimi. I wielka liczba tych, którzy uwierzyli, nawróciła się do Pana.
22 Wieść o nich dotarła do uszu Kościoła, który jest w Jeruzalem. I posłali Barnabę, [aby udał się] do Antiochii. 23 A gdy tam przybył i ujrzał łaskę Bożą, uradował się i zachęcał wszystkich, aby szczerym sercem trwali przy Panu. 24 Był bowiem mężem dobrym, pełnym Ducha Świętego i wiary. I znaczne tłumy przyłączyły się do Pana.
25 Udał się też do Tarsu, aby odszukać Szawła, 26 i znalazłszy, przyprowadził go do Antiochii. I stało się, że przez cały rok zbierali się w Kościele i nauczali tłumy. W Antiochii też po raz pierwszy uczniowie zostali nazwani chrześcijanami.
Paweł i Barnaba wysłani do Jerozolimy
27 W owych dniach przyszli do Antiochii prorocy z Jerozolimy. 28 Powstawszy, jeden z nich imieniem Agabos, natchniony przez Ducha, przepowiedział głód wielki, który miał nastąpić na całym świecie i nastał za Klaudiusza. 29 Wtedy uczniowie postanowili, że każdy pośle coś z tego, co posiada, na pomoc braciom mieszkającym w Judei. 30 Co też uczynili, posławszy prezbiterom przez ręce Barnaby i Szawła.