Spory o zachowanie Prawa Mojżeszowego

1 Niektórzy z tych, co przyszli z Judei, nauczali braci:
– Jeśli nie dacie się obrzezać zgodnie ze zwyczajem Mojżeszowym, nie możecie być zbawieni.
2 I gdy powstało wzburzenie i niemały spór między nimi a Pawłem i Barnabą, zarządzono, by Paweł i Barnaba, a także niektórzy spośród nich udali się do apostołów i prezbiterów w Jeruzalem dla rozstrzygnięcia tej sprawy. 3 Ci więc wyprawieni przez Kościół przechodzili przez Fenicję i Samarię, rozpowiadając o nawracaniu się pogan i sprawili tym wielką radość wszystkim braciom. 4 I gdy przybyli do Jeruzalem, zostali przyjęci przez Kościół i apostołów, i prezbiterów i opowiedzieli, co Bóg przez nich uczynił. 5 Wystąpili zaś niektórzy z kręgu faryzeuszy, z tych, co uwierzyli, mówiąc, że należy ich obrzezywać, nakazując, by przestrzegali Prawa Mojżeszowego. 6 I zgromadzili się apostołowie i prezbiterzy, aby wejrzeć w tę sprawę.

Sobór apostołów w Jerozolimie

 7 A po długich sporach Piotr, powstawszy, rzekł do nich:
– Mężowie bracia, wy wiecie, że już dawno temu przez usta moje Bóg dokonał wyboru, by poganie słuchali słowa Ewangelii i uwierzyli. 8 I Bóg, który zna serca, poświadczył to, dając im Ducha Świętego jak i nam. 9 I nie uczynił żadnej różnicy między nami, wiarą oczyściwszy ich serca. 10 Teraz więc czemuż kusicie Boga, nakładając na kark uczniów jarzmo, którego ani ojcowie nasi, ani my nie mogliśmy unieść? 11 Ale wierzymy, że jesteśmy zbawieni przez łaskę Pana, Jezusa, tak samo jak i oni.
12 Zamilkło zaś całe zgromadzenie i słuchało Barnaby i Pawła opowiadających, jakie znaki i przedziwne dzieła uczynił Bóg przez nich wśród pogan.  

Wystąpienie Jakuba

13 Gdy oni umilkli, odezwał się Jakub, mówiąc:
– Mężowie bracia, posłuchajcie mnie! 14 Szymon opowiedział, jak to najpierw Bóg zadbał o to, aby spośród narodów wybrać lud dla imienia swego. 15 I z tym współbrzmią słowa proroków, jak napisano:

16 Potem obrócę się do nich
i odbuduję upadły przybytek Dawida,
i to, co zburzone, odbuduję,
naprawię go;
17 tak by reszta ludzi szukała Pana
i wszystkie narody, nad którymi wezwano imię moje nad nimi
– mówi Pan, który to czyni.
18 Znane jest to od wieków.

19 Dlatego sądzę, że nie należy przysparzać trudności tym spośród pogan, którzy zwracają się do Boga, 20 ale napisać im, by powstrzymywali się od tego, co ofiarowano bałwanom, i od nierządu, i od tego, co uduszone, i od krwi. 21 Mojżesz bowiem od pradawnych pokoleń ma w każdym mieście takich, którzy go zwiastują w synagogach, gdzie czyta się go w każdy szabat.

Uchwała Soboru

22 Wówczas spodobało się apostołom i prezbiterom z całym Kościołem, by wybranych spośród siebie mężów posłać do Antiochii razem z Pawłem i Barnabą: Judę zwanego Barsabą i Sylasa, mężów, którzy przewodzili braciom, 23 wręczywszy im pismo: „Apostołowie i prezbiterzy, bracia, ślą pozdrowienia braciom spośród pogan, tym w Antiochii, Syrii i Cylicji. 24 Ponieważ usłyszeliśmy, że niektórzy od nas wzbudzili niepokój wśród was, siejąc zamęt w duszach waszych naukami, których nie przekazywaliśmy, 25 jednomyślnie uznaliśmy za słuszne, by posłać do was wybranych mężów z umiłowanymi naszymi Barnabą i Pawłem, 26 ludźmi, którzy oddali dusze swoje dla imienia Pana naszego, Jezusa Chrystusa. 27 Wysłaliśmy więc Judę i Sylasa, aby oni ustnie oznajmili wam to samo. 28 Spodobało się bowiem Duchowi Świętemu i nam, aby żadnego większego ciężaru na was nie wkładać oprócz tego, co konieczne: 29 powstrzymywać się od tego, co ofiarowane bałwanom, i od krwi, i od tego, co uduszone, i od nierządu; strzegąc siebie od tego, dobrze uczynicie. Bywajcie zdrowi!”.
30 A oni, odprawieni, przyszli do Antiochii. I zgromadziwszy lud, przekazali list. 31 Po odczytaniu go uradowano się tym pokrzepieniem. 32 Juda i Sylas, sami będąc prorokami, w wielu słowach pokrzepiali braci i umacniali ich. 33 Przebywali tam przez pewien czas i zostali odprawieni w pokoju przez braci do tych, którzy ich wysłali. [34] [Lecz Sylas postanowił tam zostać]. 35 A Paweł i Barnaba pozostali w Antiochii, nauczając i wraz z wieloma innymi zwiastując Słowo Pana.

Spór Pawła z Barnabą

36 Po kilku dniach rzekł Paweł do Barnaby:
– Pójdźmy znowu, aby zobaczyć, jak się mają bracia w każdym mieście, w którym zwiastowaliśmy Słowo Pańskie.
37 A Barnaba chciał wziąć ze sobą także Jana zwanego Markiem. 38 Paweł jednak nie uznał za godne, by wziąć ze sobą tego, który odstąpił od nich w Pamfilii i nie poszedł z nimi do dzieła. 39 Doszło więc do kłótni, tak że rozeszli się: Barnaba, wziąwszy Marka, odpłynął na Cypr. 40 A Paweł, zabrawszy Sylasa, wyruszył w drogę, polecony przez braci łasce Pańskiej. 41 I przechodził przez Syrię i Cylicję, umacniając Kościoły.