Paweł i Tymoteusz

1 Przyszedł do Derbe i do Listry. A był tam uczeń pewien imieniem Tymoteusz, syn Żydówki, która uwierzyła, i ojca Greka. 2 Miał on świadectwo od braci z Listry i Ikonium. 3 Paweł chciał go wziąć ze sobą w drogę i obrzezał go ze względu na Żydów, którzy byli w tamtych stronach; wszyscy bowiem wiedzieli, że jego ojciec był Grekiem.
4 A gdy przechodzili przez miasta, polecali im strzec postanowień powziętych przez apostołów i prezbiterów w Jerozolimie. 5 Tak więc Kościoły umacniały się w wierze, a liczba ich wzrastała z każdym dniem.
6 Przeszli Frygię i krainę galacką, powstrzymani przez Świętego Ducha od głoszenia Słowa w Azji. 7 Gdy przybyli do Myzji, próbowali pójść do Bitynii, ale Duch Jezusa nie pozwolił im. 8 Przeszedłszy Myzję, dotarli do Troady.
9 I w nocy miał Paweł widzenie: pewien człowiek, Macedończyk, stał i prosił go, mówiąc:
– Przeprawiwszy się do Macedonii, pomóż nam.
10 A gdy ujrzał to widzenie, natychmiast zaczęliśmy szukać sposobności, by udać się do Macedonii, przekonani, że to Bóg powołał nas do zwiastowania im Dobrej Nowiny.

Paweł w Macedonii i Filippi

11 Wypłynąwszy z Troady, przybyliśmy prosto do Samotraki, następnego dnia do Neapolu, 12 a stamtąd do Filippi, które jest pierwszym miastem tej części Macedonii, kolonią rzymską. Przebywaliśmy w tym mieście kilka dni. 13 W dzień szabatu wyszliśmy za bramę, nad rzekę, gdzie – jak przypuszczaliśmy – odbywały się modlitwy. I usiadłszy, rozmawialiśmy z kobietami, które tam się zebrały. 14 A przysłuchiwała się temu pewna kobieta imieniem Lidia, sprzedawczyni purpury z miasta Tiatyry, czcząca Boga; Pan otworzył jej serce, aby przyjęła, co mówił Paweł. 15 I gdy została ochrzczona ona i jej dom, poprosiła, mówiąc:
– Jeśli uważacie mnie za wierną Panu, to wejdźcie do domu mego i zostańcie.
I wymogła to na nas.

Uwolnienie opętanej i uwięzienie Pawła

 16 Zdarzyło się zaś, gdy szliśmy na modlitwę, że spotkała nas pewna służąca mająca ducha wieszczego, która jasnowidztwem przynosiła swoim panom wielkie zyski. 17 Ta, chodząc za Pawłem i nami, krzyczała, mówiąc:
– Ci ludzie są sługami Boga Najwyższego, oni zwiastują wam drogę zbawienia!
18 Czyniła to przez wiele dni. Znękany tym Paweł, zwrócił się do ducha, mówiąc:
– W imię Jezusa Chrystusa, nakazuję ci wyjść z niej!
I wyszedł tejże godziny. 19 Panowie jej, widząc, że przepadła nadzieja ich zarobku, pochwyciwszy Pawła i Sylasa, zawlekli ich na rynek przed zwierzchników. 20 I zaprowadziwszy ich do urzędników, rzekli:
– Ci ludzie, którzy są Żydami, wzniecają niepokoje w naszym mieście 21 i głoszą obyczaje, których nie godzi się ani przyjmować, ani stosować się do nich nam, którzy jesteśmy Rzymianami.
22 I powstał przeciw nim tłum, a urzędnicy, zdarłszy z nich szaty, kazali ich wychłostać. 23 Zadawszy im wiele razów, wtrącili ich do więzienia, nakazawszy naczelnikowi, aby ich czujnie pilnował. 24 A on, otrzymawszy taki rozkaz, wrzucił ich do więziennego lochu i nogi im zakuł w dyby.

Cudowne uwolnienie z więzienia 

25 Około północy Paweł i Sylas, modląc się, sławili hymnem Boga, a więźniowie im się przysłuchiwali. 26 Nagle nastąpiło trzęsienie ziemi tak wielkie, iż zachwiane zostały fundamenty więzienia. Natychmiast otworzyły się wszystkie drzwi i wszystkim opadły kajdany. 27 Gdy naczelnik obudził się i ujrzał otwarte drzwi więzienia, dobywszy miecza, zamierzał się zabić, sądząc, że więźniowie uciekli. 28 Ale Paweł głośno zawołał:
– Nie czyń sobie niczego złego, wszyscy bowiem tutaj jesteśmy!
29 Zażądawszy światła, wbiegł i drżąc cały, przypadł do nóg Pawłowi i Sylasowi. 30 I wyprowadziwszy ich na zewnątrz, rzekł:
– Panowie, co mam czynić, abym został zbawiony?
31 A ci odrzekli:
– Uwierz w Pana, Jezusa, a zostaniesz zbawiony ty i dom twój.
32 I głosili Słowo Pańskie jemu i wszystkim w jego domu. 33 W tejże nocnej godzinie zajął się nimi, obmył im rany. I natychmiast został ochrzczony on i wszyscy jego domownicy. 34 Wprowadziwszy ich do domu, zastawił stół i radował się z całym domem, że uwierzył w Boga. 35 A gdy nastał dzień, posłali urzędnicy strażników miejskich, polecając:
– Zwolnij tych ludzi.
36 Naczelnik więzienia przekazał te słowa Pawłowi, mówiąc:
– Urzędnicy polecili was zwolnić. Teraz więc wyjdźcie stąd i idźcie w pokoju.
37 Paweł rzekł do nich:
– Publicznie, bez sądu wychłostawszy nas, ludzi będących Rzymianami, wtrącili do więzienia, a teraz potajemnie pozbywają się nas? O nie! Niech przyjdą i sami nas wyprowadzą!
38 Strażnicy miejscy przekazali te słowa urzędnikom, a ci przestraszyli się, słysząc, że oni są Rzymianami. 39 Przyszli, przeprosili ich i wyprowadziwszy, prosili, żeby odeszli z miasta. 40 Opuściwszy więzienie, zaszli do Lidii i ujrzawszy braci, pokrzepili ich i odeszli.