Zesłanie Ducha Świętego

1 A gdy dopełniał się Dzień Pięćdziesiątnicy, byli wszyscy razem w tym samym miejscu. 2 I stał się nagle szum z nieba jakby nadciągającego wichru gwałtownego, i wypełnił cały dom, w którym siedzieli. 3 I ukazały się im rozdzielone języki jakby ognia, i osiadały na każdym z nich. 4 I wszyscy zostali napełnieni Duchem Świętym, i zaczęli mówić innymi językami, jak im Duch dał przemawiać. 5 Przebywali zaś w Jeruzalem Żydzi, mężowie pobożni z każdego narodu pod niebem. 6 A gdy rozległ się ten głos, zbiegło się wielu i zdumiewali się ogromnie, albowiem każdy z nich słyszał ich mówiących jego własnym językiem. 7 Nie mogli wyjść ze zdumienia i mówili:
– Czyż oto ci wszyscy przemawiający nie są Galilejczykami? 8 Jakże więc my wszyscy, każdy z nas, słyszymy własną mowę, w której się urodziliśmy? 9 Partowie i Medowie, Elamici i mieszkający w Mezopotamii, w Judei i w Kapadocji, w Poncie i w Azji, 10 we Frygii i w Pamfilii, w Egipcie i w okolicach Libii przy Cyrenie, i przyjezdni Rzymianie, 11 Żydzi i prozelici, Kreteńczycy i Arabowie – słyszymy ich opowiadających w naszych językach o wielkich dziełach Bożych.
12 Wszyscy byli oszołomieni i w rozterce, mówiąc jeden do drugiego: „Cóż to ma być?” 13 A inni, drwiąc, mówili: „Młodym winem się upili”.

Kazanie Piotra

14 A powstawszy Piotr z Jedenastoma, podniósł głos i przemówił do nich:
– Mężowie żydowscy i wy wszyscy mieszkający w Jeruzalem, niech to wam będzie wiadome i wysłuchajcie słów moich. 15 Ci oto nie są pijani, jak wy mniemacie, jest bowiem trzecia godzina dnia, 16 ale jest to, co prorok Joel zapowiedział: 17 I stanie się w dniach ostatnich, mówi Bóg:

wyleję z Ducha mego na każde ciało
i prorokować będą synowie wasi i córki wasze,
a młodzieńcy wasi mieć będą widzenia i starsi wasi – sny.
18 Również na sługi moje i na służebnice moje
w dniach owych wyleję z Ducha mego i prorokować będą.
19 I ukażę przedziwne rzeczy na niebie
w górze, i znaki na ziemi w dole,
krew i ogień, i słupy dymu,
20 Słońce zamieni się w ciemność,
a księżyc w krew,
zanim nadejdzie dzień Pański,
ten wielki i olśniewający.
21 I stanie się, że każdy, kto wezwie imienia Pańskiego,
będzie zbawiony.

22 Mężowie Izraelici, posłuchajcie tych słów: Jezusa, Nazarejczyka, męża, o którym Bóg zaświadczył wam czynami mocy, przedziwnymi dziełami i znakami, których dokonał przez Niego pośród was, jak sami wiecie, 23 Jego to – wydanego postanowieniem woli i przedwiecznej wiedzy Boga, rękami nieprawych przygwoździwszy – zabiliście. 24 Tego Bóg wskrzesił, uwalniając od bólów śmierci, ponieważ nie mogła ona zatrzymać Go w swej mocy. 25 Mówi bowiem o Nim Dawid:

Zawsze miałem Pana przed mymi oczami,
bo stoi po prawicy mojej, abym się nie zachwiał.
26 Dlatego ucieszyło się serce moje
i rozśpiewał się radośnie język mój,
a także ciało moje [grzeszne] zamieszka w nadziei.
27 Albowiem nie pozostawisz duszy mojej w Hadesie
ani nie dasz świętemu swojemu ujrzeć zepsucia.
28 Oznajmiłeś mi drogi życia,
napełnisz mnie weselem przed obliczem twoim.

29 Mężowie bracia, niech mi wolno będzie powiedzieć wam śmiało o patriarsze Dawidzie, że i umarł, i został pogrzebany, a jego nagrobny pomnik jest wśród nas aż do dnia dzisiejszego. 30 Prorokiem będąc i wiedząc, że pod przysięgą obiecał mu Bóg, że owoc jego lędźwi zasiądzie na jego tronie, 31 przewidując to, mówił o zmartwychwstaniu Chrystusa, że ani nie będzie zostawiony w Hadesie, ani ciało Jego nie ujrzy zepsucia. 32 Tego to Jezusa wskrzesił Bóg [i] tego my wszyscy jesteśmy świadkami. 33 Wywyższony więc prawicą Bożą, przyjąwszy od Ojca obietnicę Ducha Świętego, wylał Go – jak wy widzicie i słyszycie. 34 Nie Dawid bowiem wstąpił na niebiosa, bo sam mówi:

Rzekł Pan Panu memu: Siądź po prawicy mojej,
35 aż położę wrogów twoich jako podnóżek nóg twoich.

36 Cały dom Izraela niech więc wie z całą pewnością, że Bóg uczynił Go i Panem, i Chrystusem, tego Jezusa, którego wyście ukrzyżowali.
37 Usłyszawszy to, przejęli się do głębi serca i powiedzieli do Piotra i innych apostołów:
– Co mamy czynić, mężowie bracia?
38 A Piotr [rzekł] do nich:
– Nawróćcie się i niech każdy z was da się ochrzcić w imię Jezusa Chrystusa na odpuszczenie grzechów waszych, a otrzymacie dar Świętego Ducha. 39 Dla was bowiem jest ta obietnica i dla dzieci waszych, i dla wszystkich, którzy są daleko, których powoła Pan, Bóg nasz.
40 Jeszcze wieloma innymi słowami dawał świadectwo i wzywał ich, mówiąc:
– Ratujcie się z tego opornego pokolenia.
41 Ci więc, którzy całym sercem przyjęli jego słowo, zostali ochrzczeni i przyłączyło się w dniu owym około trzech tysięcy dusz.

Pierwsza wspólnota chrześcijańska

42 I trwali w nauce apostolskiej, we wzajemnej więzi, w łamaniu chleba i modlitwach. 43 A bojaźń ogarniała każdą duszę, bo liczne dzieła przedziwne i znaki dokonywały się przez apostołów. 44 Wszyscy zaś wierzący byli razem i mieli wszystko wspólne. 45 Sprzedawali posiadłości i całe mienie i rozdzielali je wszystkim, jak kto potrzebował. 46 Jednomyślnie każdego dnia wytrwale przebywali w świątyni, a łamiąc chleb po domach, przyjmowali pokarm z weselem i prostotą serca, 47 wysławiając Boga i ciesząc się łaską u całego ludu. A Pan codziennie pomnażał społeczność zbawionych.