Podróż do Jerozolimy
1 Gdy odpłynęliśmy, pożegnawszy się z nimi, płynąc prosto, przybyliśmy na Kos, a następnie na Rodos i stamtąd do Patary. 2 I znalazłszy statek, który miał płynąć do Fenicji, wsiedliśmy nań i odpłynęliśmy. 3 A gdy ukazał nam się Cypr, zostawiliśmy go na lewej stronie i płynęliśmy do Syrii. Przybyliśmy do Tyru, tam bowiem miano wyładować ze statku towar. 4 Odnalazłszy uczniów, zatrzymaliśmy się tam siedem dni; oni pod wpływem Ducha mówili Pawłowi, by nie udawał się do Jerozolimy. 5 I gdy upłynęły te dni, wyruszyliśmy w drogę; odprowadzali nas wszyscy razem z żonami i dziećmi aż za miasto. I zgiąwszy kolana, pomodliliśmy się na brzegu, 6 pożegnaliśmy się wzajemnie i weszliśmy na statek, a tamci wrócili do siebie.
7 My, kończąc naszą żeglugę, dotarliśmy z Tyru do Ptolemaidy. Pozdrowiliśmy braci i zostaliśmy u nich jeden dzień. 8 Wyruszyliśmy nazajutrz i dotarliśmy do Cezarei. Weszliśmy do domu Filipa ewangelisty, jednego z Siedmiu, i zostaliśmy u niego. 9 A on miał cztery córki, dziewice, które prorokowały. 10 Kiedy przebywaliśmy tam wiele dni, przyszedł z Judei pewien prorok imieniem Agabos. 11 Przyszedłszy do nas, wziął pas Pawła i związawszy sobie nogi i ręce, rzekł:
– To mówi Duch Święty: męża tego, do którego ten pas należy, tak zwiążą Żydzi w Jeruzalem i wydadzą w ręce pogan. 12 Gdy to usłyszeliśmy, prosiliśmy zarówno my, jak i miejscowi, aby nie szedł do Jeruzalem.
13 Wtedy odpowiedział Paweł:
– Cóż czynicie, płacząc i rozdzierając moje serce? Ja bowiem [jestem] gotów dać się nie tylko związać, ale i umrzeć w Jeruzalem dla imienia Pana, Jezusa.
14 Gdy nie usłuchał nas, uciszyliśmy się, mówiąc:
– Niech się dzieje wola Pana.
15 Po tych dniach, przygotowawszy się, poszliśmy [w górę] do Jerozolimy. 16 I szli z nami niektórzy uczniowie z Cezarei, prowadząc [nas] do pewnego Mnazona, Cypryjczyka, jednego z pierwszych uczniów, u którego mieliśmy gościć.
Paweł w Jerozolimie
17 Gdy stanęliśmy w Jerozolimie, bracia przyjęli nas serdecznie. 18 A nazajutrz poszedł z nami Paweł do Jakuba. Przybyli także wszyscy prezbiterzy. 19 I pozdrowiwszy ich, opowiedział szczegółowo, co uczynił Bóg pośród pogan przez jego służbę. 20 Gdy to usłyszeli, oddali chwałę Bogu i rzekli mu:
– Widzisz, bracie, że pośród Żydów dziesiątki tysięcy uwierzyło i wszyscy są gorliwymi wykonawcami Prawa. 21 O tobie jednak dowiedzieli się, że uczysz odstępstwa od Mojżesza wszystkich Żydów żyjących wśród pogan, głosząc, by nie obrzezywali swych dzieci i nie postępowali zgodnie ze zwyczajami. 22 Cóż tedy? Tak czy inaczej, usłyszą, że przybyłeś. 23 Uczyń więc to, co ci mówimy: mamy tu czterech mężów związanych ślubem. 24 Weź ich z sobą, poddaj się oczyszczeniu razem z nimi, pokryj za nich koszty, aby mogli ostrzyc głowy. Wtedy poznają wszyscy, że nie ma nic z prawdy w tym, co o tobie rozpowiadają, lecz że ty także trwasz przy Prawie i przestrzegasz go. 25 A co do pogan, którzy uwierzyli, napisaliśmy, nakazując, by wystrzegali się tego, co ofiarowane bożkom, i krwi, i tego, co uduszone, i rozpusty.
26 Wówczas Paweł, wziąwszy tych mężów, następnego dnia poddał się razem z nimi oczyszczeniu, wszedł do świątyni, zgłaszając wypełnienie się dni oczyszczenia i czas przyniesienia ofiary za każdego z nich.
Pojmanie Pawła w świątyni
27 Gdy zaś siedem dni dobiegało końca, Żydzi z Azji, ujrzawszy go w świątyni, podburzyli cały tłum i pochwycili go w swoje ręce, 28 krzycząc:
– Mężowie izraelscy, na pomoc! To jest człowiek, który przeciwko ludowi, przeciwko Prawu, przeciwko temu miejscu wszystkich wszędzie naucza! A teraz jeszcze i Greków wprowadził do świątyni i zbezcześcił to święte miejsce!
29 Widzieli bowiem przedtem w mieście razem z nim Trofima, efezjanina, o którym sądzili, że Paweł wprowadził go do świątyni. 30 Ruszyło się całe miasto, powstało zbiegowisko ludu i pochwyciwszy Pawła, wywlekli go na zewnątrz świątyni i natychmiast zostały zamknięte bramy. 31 Gdy już byli gotowi go zabić, do dowódcy kohorty dotarła wiadomość, że wzburzone jest całe Jeruzalem. 32 Ten natychmiast wziął żołnierzy i setników i pospieszył do nich. A oni, widząc dowódcę i żołnierzy, przestali bić Pawła. 33 Dowódca zbliżył się i kazał go związać dwoma łańcuchami. Dopytywał się, kim jest i co zrobił. 34 Jeden przez drugiego wykrzykiwał coś w tłumie. Gdy z powodu zamieszania nie mógł dowiedzieć się niczego pewnego, rozkazał zaprowadzić go do twierdzy. 35 Gdy już stanęli przy schodach, żołnierze musieli go nieść z powodu naporu tłumu. 36 I szło za nimi mnóstwo ludu, krzycząc: „Brać go!”.
37 Kiedy mieli go wprowadzić do twierdzy, Paweł mówi do dowódcy:
– Czy wolno mi coś ci powiedzieć?
A ten odrzekł:
– Umiesz po grecku? 38 Czy to ty nie jesteś Egipcjaninem, który przed kilkoma dniami podburzył i wyprowadził na pustynię cztery tysiące skrytobójców?
39 Paweł odrzekł:
– Ja jestem Żydem, obywatelem niemało znanego miasta Tarsu w Cylicji. Proszę cię, pozwól mi przemówić do ludu.
40 Gdy mu pozwolił, Paweł, stojąc na schodach, dał znać ręką ludowi. Gdy nastała wielka cisza, przemówił w języku hebrajskim tymi słowami: