1 A Paweł, przyjrzawszy się uważnie Sanhedrynowi, rzekł:
– Mężowie bracia, z czystym sumieniem chodziłem przed Bogiem aż do tego dnia.
2 Arcykapłan Ananiasz nakazał zaś stojącym przy nim bić go po twarzy. 3 Wówczas Paweł rzekł do niego:
– Bóg będzie cię bił, ściano pobielana! Zasiadasz, aby sądzić mnie według Prawa, a przestępując Prawo, nakazujesz mnie bić.
4 Stojący obok rzekli:
− Arcykapłana Bożego znieważasz?
5 Paweł odrzekł: – Nie wiedziałem, bracia, że on jest arcykapłanem. Napisano bowiem: „Zwierzchnikowi ludu twego nie będziesz złorzeczył”.
6 Paweł, wiedząc, że część z nich to saduceusze, a druga część – faryzeusze, zawołał przed Sanhedrynem:
– Mężowie bracia, faryzeuszem jestem, synem faryzeuszy, a sądzony jestem za nadzieję i zmartwychwstanie umarłych.
7 Gdy to powiedział, wybuchła kłótnia między faryzeuszami i saduceuszami i podzieliło się zgromadzenie. 8 Saduceusze bowiem mówią, że nie ma ani zmartwychwstania, ani anioła ni ducha, faryzeusze zaś uznają jedno i drugie. 9 Rozległ się wielki krzyk. Niektórzy znawcy Pism z grupy faryzeuszy zerwali się z miejsc i gwałtownie przekonywali, mówiąc:
– Niczego złego nie znajdujemy w tym człowieku! A może to duch do niego przemówił albo anioł?
10 I gdy zamęt się wzmagał, dowódca kohorty z obawy, że Pawła rozszarpią, rozkazał oddziałowi żołnierzy, by zeszli, wyrwali go spośród nich i zaprowadzili do twierdzy. 11 Następnej nocy Pan stanął przy nim i rzekł:
– Bądź mężny! Jak bowiem świadczyłeś o mnie w Jeruzalem, tak trzeba, byś świadczył też i w Rzymie.

Spisek przeciwko Pawłowi

12 Z nastaniem dnia Żydzi uknuli spisek i uroczyście przysięgli sobie, mówiąc, że nie będą jedli ani pili, póki nie zabiją Pawła. 13 A było ponad czterdziestu tych, którzy złożyli taką przysięgę. 14 Poszli oni do arcykapłanów i starszych, mówiąc:
– Złożyliśmy przysięgę, że niczego nie skosztujemy, póki nie zabijemy Pawła. 15 Teraz więc wy nakłońcie dowódcę kohorty wraz z Sanhedrynem, żeby sprowadził go do was, bo zamierzacie dowiedzieć się dokładniej wszystkiego o nim, a zanim on się zbliży, będziemy gotowi go zgładzić.
16 I kiedy siostrzeniec Pawła usłyszał o zasadzce, przybył i wszedł do twierdzy, aby powiedzieć o tym Pawłowi. 17 Paweł, przywoławszy do siebie jednego z setników, rzekł:
– Młodzieńca tego zaprowadź do dowódcy kohorty, ma mu bowiem coś do przekazania.
18 Ten więc wziął go, przyprowadził do dowódcy kohorty i rzekł:
– Więzień Paweł, przywoławszy mnie do siebie, poprosił, bym tego oto młodzieńca przyprowadził do ciebie, ma bowiem coś ci przekazać.
19 Wziąwszy go za rękę, dowódca kohorty odszedł na miejsce osobne, dokładnie wypytując:
– Cóż to jest, co masz mi przekazać?
20 A ten odpowiedział:
– Żydzi uradzili poprosić cię, żebyś jutro sprowadził Pawła do Sanhedrynu, ponieważ zamierzają dowiedzieć się dokładniej o nim. 21 Ty zaś nie słuchaj ich, albowiem zasadzkę na niego przygotowało ponad czterdziestu mężów spośród nich. Oni złożyli przysięgę, że nie będą jedli ani pili, póki go nie zgładzą. Teraz są gotowi, oczekując na twój rozkaz.
22 Wtedy dowódca kohorty odprawił młodzieńca, nakazując, aby nikomu nie opowiadał, że mu to przekazał.

Paweł w Cezarei

23 I przywoławszy dwóch setników, rzekł:
– Przygotujcie na trzecią godzinę w nocy dwustu żołnierzy oraz siedemdziesięciu konnych i dwustu oszczepników, aby udali się do Cezarei. 24 Przygotujcie także juczne zwierzęta, aby wsadziwszy na nie Pawła, doprowadzili go bezpiecznie do namiestnika Feliksa.
25 Napisał też list tej treści: 26 „Klaudiusz Lizjasz wielmożnemu namiestnikowi Feliksowi pozdrowienie. 27 Tego oto męża, pojmanego przez Żydów, którego mieli oni zabić, nadbiegłszy z żołnierzami, uratowałem, dowiedziałem się bowiem, że jest Rzymianinem. 28 Chcąc poznać winę, o którą go oskarżali, sprowadziłem go do ich Sanhedrynu. 29 Ustaliłem, że oskarżają go o sporną wykładnię ich Prawa, ale oskarżenie nie zawierało niczego zasługującego na śmierć lub więzienie. 30 A gdy mi doniesiono, że ma być zamach na tego męża, natychmiast posłałem go do ciebie, nakazawszy również oskarżycielom, aby wystąpili przeciw niemu przed tobą”.
31 Żołnierze więc zgodnie z danym im rozkazem, wziąwszy Pawła, zaprowadzili go nocą do Antipatris. 32 A nazajutrz, zostawiając konnych, aby dalej z nim jechali, wrócili do twierdzy. 33 Tamci dotarli do Cezarei i podawszy list namiestnikowi, stawili przed nim Pawła. 34 Po przeczytaniu zapytał, z jakiej jest prowincji, a dowiedziawszy się, że z Cylicji, 35 rzekł:
– Przesłucham cię, gdy przybędą także twoi oskarżyciele.
I rozkazał strzec go w pretorium Heroda.