Paweł i prokurator Feliks
1 Po pięciu dniach przybył arcykapłan Ananiasz z niektórymi starszymi i z retorem, niejakim Tertullosem, i przedstawili namiestnikowi oskarżenie przeciwko Pawłowi. 2 A gdy go wezwano, Tertullos wystąpił z oskarżeniem, mówiąc:
– Dzięki tobie osiągnęliśmy pełny pokój i dzięki twojej trosce nastąpiły korzystne dla tego ludu zmiany. 3 Przyjmujemy je zawsze i wszędzie, wielmożny Feliksie, z pełną wdzięcznością. 4 Lecz aby tu nie zatrzymywać cię na długo, proszę, byś nas w swej życzliwości przez chwilę posłuchał. 5 Ustaliliśmy bowiem, że mąż ten jest zabójczą zarazą i sprawcą niepokojów wśród wszystkich Żydów na całej zamieszkanej ziemi, przywódcą herezji Nazarejczyków. 6 Próbował też zbezcześcić świątynię – dlatego go pojmaliśmy. [7] [Lecz nadbiegł dowódca kohorty Lizjasz i wyrwał go przemocą z naszych rąk, rozkazując, aby jego oskarżyciele stawili się przed tobą]. 8 Sądząc go, sam będziesz mógł się dowiedzieć od niego tego wszystkiego, o co my go oskarżamy.
9 Potwierdzili to i Żydzi, zapewniając, że tak właśnie jest. 10 A Paweł odpowiedział, gdy namiestnik skinął nań, aby mówił:
– Wiedząc, że ty od wielu lat jesteś sędzią nad tym narodem, jestem dobrej myśli, broniąc siebie. 11 Możesz bowiem dowiedzieć się, że nie więcej niż dwanaście dni temu wszedłem do Jeruzalem, aby pokłonić się [Bogu]. 12 I nikt nie zarzuci mi, że w świątyni występowałem przeciwko komukolwiek albo że podburzałem tłum w synagogach czy gdziekolwiek w mieście. 13 I nie mogą dowieść ci tego, o co mnie teraz oskarżają. 14 To jednak wyznaję ci, że rzeczywiście służę ojczystemu Bogu według tej Drogi, którą nazywają herezją, wierząc we wszystko, cokolwiek napisano w Prawie i u Proroków, 15 nadzieję mając w Bogu, którą i oni żywią, że nastąpi zmartwychwstanie sprawiedliwych i niesprawiedliwych. 16 Dlatego sam się pilnie staram, abym zawsze miał nieskażone sumienie przed Bogiem i przed ludźmi.
17 Przybyłem po wielu latach, aby spełniać dzieła miłosierdzia dla mego ludu i składać ofiary. 18 Wtedy właśnie znaleźli mnie oczyszczonego w świątyni, ale bez tłumu i bez niepokojów. 19 I niektórzy Żydzi z Azji, którzy powinni być obecni przed tobą i oskarżać, jeśliby mieli coś przeciwko mnie, 20 albo ci obecni tutaj niech powiedzą, jaką znaleźli nieprawość, gdy stanąłem przed Sanhedrynem. 21 Chyba tylko z powodu tych słów, które wykrzyknąłem: „Za zmartwychwstanie umarłych jestem dziś przez was sądzony”.
22 Feliks, znający dokładniej tę Drogę, odesłał ich, mówiąc:
– Kiedy przybędzie dowódca kohorty Lizjasz, rozpatrzę waszą sprawę.
23 Nakazał setnikowi strzec go, łagodząc rygory więzienne i nie zabraniając jego bliskim mu usługiwać.
Paweł w więzieniu
24 A po kilku dniach Feliks przybywszy razem z Druzyllą, swoją żoną, która była Żydówką, posłał po Pawła i wysłuchał jego [nauki] o wierze w Chrystusa Jezusa. 25 Kiedy on wykładał o sprawiedliwości, wstrzemięźliwości i o przyszłym sądzie, Feliks przestraszony odpowiedział:
– Na teraz wystarczy, odejdź, gdy znajdę czas, przywołam cię.
26 Zarazem spodziewał się, że dostanie od Pawła jakieś pieniądze, dlatego też częściej go wzywał, by rozmawiać z nim. 27 Po upływie dwóch lat Feliks otrzymał następcę, Porcjusza Festusa. I chcąc sprawić przyjemność Żydom, Feliks pozostawił Pawła w więzieniu.