Ananiasz i Safira

1 A pewien człowiek imieniem Ananiasz, razem z Safirą, żoną swoją, sprzedał posiadłość 2 i odjął część zapłaty za wiedzą żony, i przyniósłszy, drugą część położył u stóp apostołów. 3 I rzekł Piotr:
– Ananiaszu, czym napełnił szatan serce twoje, żebyś okłamał Ducha Świętego i odjął część zapłaty za ziemię? 4 Czyż przed sprzedażą nie była twoją własnością, a po sprzedaniu czyż nie mogłeś rozporządzać tym, coś za nią otrzymał? Czemu dopuściłeś do serca twego taką myśl? Nie ludziom skłamałeś, ale Bogu.
5 Usłyszawszy te słowa, Ananiasz padł i wyzionął ducha. I wielki lęk ogarnął wszystkich słuchających. 6 A młodzieńcy, powstawszy, owinęli go i pogrzebali. 7 A po upływie około trzech godzin również żona jego weszła, nie wiedząc, co się stało. 8 Zwrócił się do niej Piotr:
– Powiedz mi, czy za oto tyle sprzedaliście pole?
Ona zaś rzekła: – Tak, za tyle.
9 A Piotr do niej:
– Cóż to? Zmówiliście się, by kusić Ducha Pańskiego! Patrz, oto nogi tych, którzy pochowali twego męża, są u drzwi. Ciebie też wyniosą!
10 Padła natychmiast u jego nóg i wyzionęła ducha. A gdy weszli młodzieńcy, znaleźli ją martwą i wyniósłszy, pogrzebali przy jej mężu. 11 A strach wielki padł na cały Kościół i na wszystkich, którzy o tym słyszeli.

Znaki i uzdrowienia czynione przez apostołów

12 Przez ręce apostołów działy się pośród ludu liczne znaki i przedziwne dzieła. I wszyscy w pełnej zgodzie zbierali się w portyku Salomona. 13 A z postronnych nikt nie śmiał zbliżyć się do nich, ale lud wychwalał ich. 14 Coraz więcej zaś tych, którzy uwierzyli w Pana, przyłączało się do nich – mnóstwo mężczyzn i kobiet! 15 Tak, że nawet i na ulice wynoszono chorych i kładziono na łóżka i nosze, aby choćby cień przechodzącego Piotra padł na kogoś z nich. 16 I schodziło się mnóstwo ludzi z miast wokół Jeruzalem, niosąc chorych i dręczonych przez duchy nieczyste – i wszyscy byli uzdrawiani.

Prześladowanie apostołów

17 Powstawszy zaś, arcykapłan, a z nim wszyscy, którzy należeli do stronnictwa saduceuszy, napełnili się zazdrością. 18 Położyli ręce na apostołach i wtrącili ich do publicznego więzienia. 19 Lecz Anioł Pański nocą, otworzywszy bramy więzienne i wyprowadziwszy ich, rzekł:
20 – Idźcie i wystąpcie w świątyni, opowiadając ludziom o wszystkich tych wydarzeniach darzących życiem.
21 Usłyszawszy to, weszli wczesnym rankiem do świątyni i nauczali. A gdy przybył arcykapłan i ci z nim, zwołali Sanhedryn i całą starszyznę synów Izraela i posłali do więzienia, żeby ich przyprowadzić. 22 Lecz gdy słudzy poszli, nie znaleźli ich w więzieniu. Powróciwszy więc, oznajmili, 23 mówiąc:
– Więzienie znaleźliśmy zamknięte z wszystkimi zabezpieczeniami i strażników stojących przed bramami, a gdy otworzyliśmy, wewnątrz nikogo nie znaleźliśmy.
24 Gdy zaś dowódca straży więziennej i arcykapłani, zaskoczeni ich zniknięciem, usłyszeli te słowa, zastanawiali się, co się stało. 25 Wtem przyszedł ktoś i oznajmił im:
– Oto mężowie, których wtrąciliście do więzienia, są w świątyni, stoją i nauczają lud.
26 Wtedy poszedł dowódca ze sługami i przyprowadził ich, bez użycia siły, obawiali się bowiem ludu, aby ich samych nie ukamienowano.
27 Przyprowadziwszy zaś ich, postawili przed Sanhedrynem i zapytał ich arcykapłan, 28 mówiąc:
– Czy nie nakazaliśmy wam, abyście nie nauczali o tym Imieniu? A oto napełniliście Jeruzalem waszym nauczaniem i chcecie sprowadzić na nas krew tego człowieka!
29 Odpowiadając, Piotr i apostołowie rzekli:
– Boga trzeba bardziej słuchać niż ludzi. 30 Bóg ojców naszych wskrzesił Jezusa, którego zgładziliście waszymi rękami, zawiesiwszy na drzewie. 31 Tego, jako Przewodnika i Zbawiciela, wywyższył Bóg prawicą swoją, aby dać Izraelowi opamiętanie i odpuszczenie grzechów. 32 A świadkami tych wydarzeń jesteśmy my i Duch Święty, którego Bóg dał tym, którzy są Mu posłuszni.

Wystąpienie Gamaliela

33 Oni zaś, usłyszawszy to, unieśli się gniewem i postanowili ich zabić. 34 Powstał wówczas w Sanhedrynie pewien faryzeusz imieniem Gamaliel, nauczyciel Prawa, ceniony przez cały lud, i nakazał, aby tych ludzi na chwilę wyprowadzić. 35 A do nich powiedział:
– Mężowie Izraelici, zważcie sobie dobrze, co chcecie tym ludziom uczynić. 36 Albowiem niedawno temu wystąpił Teudas, mówiąc, że jest kimś [niezwykłym]. Dołączyło do niego około czterystu mężów, ale został zabity i wszyscy, którzy uwierzyli mu, rozpierzchli się i nie ostał się ani jeden. 37 A potem wystąpił Judasz Galilejczyk w dniach spisu i pociągnął lud za sobą. Także on zginął, a wszyscy, którzy mu uwierzyli, zostali rozproszeni. 38 Dlatego teraz mówię wam: odstąpcie od tych ludzi i zostawcie ich. Albowiem jeśli ludzki jest zamysł ten i dzieło to, wniwecz obrócone zostaną. 39 A jeśli z Boga są, nie zdołacie ich pokonać. Uważajcie też, byście się nie okazali przeciwnikami Boga.
Usłuchali go. 40 A wezwawszy apostołów, wychłostali ich, zakazując mówić o imieniu Jezusa, i zwolnili ich. 41 Ci więc odchodzili sprzed oblicza Sanhedrynu, radując się, że zostali uznani za godnych zniewagi dla Imienia. 42 Każdego dnia nie przestawali nauczać w świątyni i po domach, i zwiastować Jezusa jako Mesjasza.