Jezus ukazuje się uczniom w Galilei

1 Potem Jezus znowu ukazał się uczniom nad Morzem Tyberiadzkim, a ukazał się tak. 2 Byli razem Szymon Piotr i Tomasz zwany Bliźniakiem, i Natanael z Kany Galilejskiej, i [synowie] Zebedeusza, i dwaj inni Jego uczniowie. 3 Mówi im Szymon Piotr:
− Idę łowić ryby.
Odpowiadają mu:
− I my idziemy z tobą.
Wyszli i wsiedli do łodzi, i owej nocy nic nie złowili. 4 A gdy nastał ranek, stanął Jezus na brzegu. Uczniowie jednak nie wiedzieli, że to Jezus. 5 Jezus rzekł do nich:
− Dzieci, czy macie coś do jedzenia?
Odpowiedzieli Mu: − Nie.
6 A On powiedział im:
− Zarzućcie sieć z prawej strony łodzi, a znajdziecie.
Zarzucili więc i już nie mieli siły jej wyciągnąć, tak była pełna ryb. 7 Mówi więc do Piotra ów uczeń, którego Jezus miłował:
− Pan jest!
A Szymon Piotr, usłyszawszy, że to Pan jest, przepasał się wierzchnią szatą, bo był nagi, i rzucił się do morza. 8 Inni zaś uczniowie dopłynęli łodzią, byli bowiem niedaleko od lądu – około dwustu łokci – ciągnąc sieć z rybami. 9 A gdy zeszli na ląd, ujrzeli przygotowane rozżarzone węgle, a na nich położoną rybę i chleb. 10 Mówi im Jezus:
− Przynieście trochę ryb, które teraz złowiliście.
11 Szymon Piotr wszedł więc [do łodzi] i wyciągnął na ląd sieć pełną wielkich ryb, a było ich sto pięćdziesiąt trzy. I choć tak wiele ich było, sieć się nie rozdarła. 12 Mówi im Jezus:
− Chodźcie i posilcie się.
A nikt z uczniów nie odważył się pytać Go: „Ty kim jesteś?”, wiedząc, że to Pan jest. 13 Przychodzi Jezus i bierze chleb, i podaje im, podobnie i rybę. 14 To już po raz trzeci ukazał się Jezus uczniom, powstawszy z martwych.

Rozmowa Jezusa z Piotrem

15 Kiedy posilili się, Jezus rzekł do Szymona Piotra:
− Szymonie, synu Jana, czy miłujesz mnie bardziej niż ci?
Mówi Mu:
− Tak, Panie, Ty wiesz, że Cię kocham.
Mówi mu:
− Karm jagnięta moje.
16 I rzekł po raz drugi:
− Szymonie, synu Jana, czy miłujesz mnie?
Mówi Mu:
− Tak, Panie, Ty wiesz, że Cię kocham.
Mówi mu:
− Paś owieczki moje.
17 I po raz trzeci mówi mu:
− Szymonie, synu Jana, kochasz mnie?
Zasmucił się Piotr, iż rzekł mu po raz trzeci: „Czy kochasz mnie?” I mówi Mu:
− Panie, Ty wszystko wiesz. Ty wiesz, że Cię kocham.
Mówi mu [Jezus]:
− Karm owieczki moje. 18 Amen, amen, mówię ci: Kiedy byłeś młodszy, przepasywałeś się sam i chodziłeś, dokąd chciałeś. A kiedy się zestarzejesz, wyciągniesz ręce swoje i ktoś inny cię przepasze, i poprowadzi, dokąd nie chcesz. 19 A to rzekł, dając znak, jaką śmiercią uwielbi Boga. A powiedziawszy to, rzekł do niego:
− Chodź za mną!
20 Piotr, obróciwszy się, widzi idącego za nimi ucznia, którego miłował Jezus i który podczas wieczerzy opierał się o pierś Jego, i który powiedział:
− Panie, któż to jest, kto Cię wyda?
21 A widząc go, Piotr rzekł do Jezusa:
− Panie, a co z nim?
22 Odpowiedział mu Jezus:
− Jeśli chcę, aby on pozostał, aż przyjdę, to co ci do tego? Ty za mną chodź!
23 Doszło więc to słowo do braci, że uczeń ów nie umrze. Ale Jezus nie powiedział mu, że nie umrze, lecz: „Jeśli chcę, aby on pozostał, aż przyjdę, to co ci do tego?”

Zakończenie

24 To jest ten uczeń, który świadczy o tym i który to napisał, i wiemy, że prawdziwe jest świadectwo jego. 25 Są jeszcze inne, liczne [rzeczy], które uczynił Jezus; gdyby o każdej z nich pisano, [to] uważam, że świat nie zmieściłby napisanych ksiąg.