Jezus i Samarytanka
1 Kiedy więc Jezus poznał, iż faryzeusze usłyszeli, że On więcej niż Jan z uczniami czyni i chrzci 2 – jakkolwiek Jezus sam nie chrzcił, lecz uczniowie Jego – 3 opuścił Judeę i przyszedł znowu do Galilei. 4 I trzeba Mu było przechodzić przez Samarię. 5 Przyszedł więc do miasta samarytańskiego zwanego Sychar, blisko pola, które darował Jakub synowi swemu Józefowi. 6 A było tam źródło Jakuba. Jezus więc, zmęczony wędrówką, usiadł przy źródle. Było około godziny szóstej.
7 Przychodzi kobieta z Samarii zaczerpnąć wody. Jezus jej mówi:
– Daj mi pić.
8 A uczniowie Jego odeszli do miasta, by kupić jedzenie. 9 Kobieta więc, Samarytanka, mówi:
– Jakże ty, Żydem będąc, prosisz o picie mnie, kobietę, Samarytankę?
Żydzi bowiem nie zadają się z Samarytanami. 10 Rzekł jej Jezus:
– Gdybyś znała dar Boży i tego, który mówi: daj mi pić, ty byś go prosiła, a dałby ci wody żywej.
11 Mówi Mu [kobieta]:
– Panie, nawet czerpaka nie masz, a studnia jest głęboka. Skąd więc miałbyś wodę żywą? 12 Czy Ty jesteś większy od ojca naszego Jakuba, który dał nam tę studnię i sam z niej pił, i synowie jego, i stada jego?
13 Odpowiedział Jezus:
– Każdy, kto pije tę wodę, znowu zapragnie; 14 a kto by pił tę wodę, którą ja mu dam, nie będzie pragnął na wieki. Albowiem woda, którą ja mu dam, stanie się w nim źródłem wody tryskającej ku życiu wiecznemu.
15 Mówi Mu kobieta:
– Panie, daj mi tej wody, abym nie pragnęła i nie przychodziła tu jej czerpać.
16 Mówi jej:
– Idź, przywołaj męża twego i przyjdź tutaj.
17 Kobieta odpowiedziała:
– Nie mam męża.
Jezus jej mówi:
– Dobrze powiedziałaś: męża nie mam. 18 Pięciu bowiem mężów miałaś i ten, którego teraz masz, nie jest twoim mężem. Słusznie powiedziałaś.
19 Mówi Mu kobieta:
– Panie, widzę, że Ty jesteś prorokiem. 20 Ojcowie nasi na tej górze cześć oddawali [Bogu], wy zaś mówicie, że w Jerozolimie jest miejsce, gdzie należy cześć [Mu] oddawać.
21 Mówi jej Jezus:
– Wierz mi, kobieto, że przychodzi godzina, kiedy ani na tej górze, ani w Jerozolimie nie będziecie oddawali czci Ojcu. 22 Wy oddajecie cześć temu, kogo nie znacie, my oddajemy cześć Temu, kogo znamy, ponieważ od Żydów jest zbawienie. 23 Ale przychodzi godzina i teraz jest, kiedy prawdziwi czciciele będą oddawali cześć Ojcu w Duchu i w prawdzie. Ojciec bowiem szuka tych, którzy Mu tak cześć oddają. 24 Bóg jest Duchem i trzeba, aby Jego czciciele oddawali Mu cześć w Duchu i prawdzie.
25 Mówi Mu kobieta:
– Wiem, że przyjdzie Mesjasz (co się przekłada: Chrystus). I kiedy On przyjdzie, obwieści nam wszystko.
26 Mówi jej Jezus:
– To JA JESTEM, który z tobą mówię.
Jezus w Samarii
27 I wtedy przyszli uczniowie Jego, i dziwili się, że z kobietą rozmawia. Nikt jednak nie powiedział: „Czego szukasz?” albo „Czemu z nią rozmawiasz?” 28 Pozostawiła więc kobieta dzban swój i odeszła do miasta, i mówi ludziom:
29 – Pójdźcie, zobaczcie człowieka, który powiedział mi o wszystkim, co uczyniłam. Czyż On nie jest Chrystusem?
30 Wychodzili z miasta i przychodzili do Niego.
31 W tym czasie prosili Go uczniowie, mówiąc:
– Rabbi, jedz.
32 A On rzekł im:
– Ja mam pokarm, którego wy nie znacie.
33 Mówili więc uczniowie między sobą:
– Czy ktoś przyniósł Mu coś do zjedzenia?
34 Rzekł im Jezus:
– Moim pokarmem jest, abym czynił wolę Tego, który mnie posłał, i dokonał Jego dzieła. 35 Czyż wy nie mówicie: „Jeszcze cztery miesiące i nadchodzi żniwo”? Oto mówię wam: Podnieście oczy wasze i zobaczcie, że pola białe są już ku żniwom. 36 Żniwiarz zapłatę bierze i zbiera plon ku życiu wiecznemu, aby siewca radował się wraz ze żniwiarzem. 37 Albowiem prawdziwe jest przysłowie: Kto inny sieje, a kto inny zbiera. 38 Ja posłałem was, byście zbierali tam, gdzieście się nie napracowali. Inni pracowali, a wyście przyszli na gotowe.
39 Z owego miasta wielu Samarytan uwierzyło w Niego ze względu na słowa kobiety świadczącej:
– Powiedział mi o wszystkim, co uczyniłam.
40 Kiedy więc przyszli do Niego Samarytanie, prosili Go, aby pozostał u nich, i pozostał tam dwa dni. 41 I jeszcze więcej uwierzyło ze względu na Słowo Jego. 42 Kobiecie zaś powiedzieli:
– Wierzymy już nie ze względu na twoje słowa, sami bowiem słyszeliśmy i wiemy, że Ten jest prawdziwie Zbawicielem świata.
43 A po dwóch dniach udał się stamtąd do Galilei. 44 Jezus bowiem sam potwierdził, że żaden prorok nie ma uznania w swojej ojczyźnie, 45 gdy jednak przyszedł do Galilei, Galilejczycy przyjęli Go, bo widzieli wszystko, co czynił w Jerozolimie podczas święta, bo i oni przyszli na święto.
Drugi znak Jezusa
46 Przybył więc powtórnie do Kany Galilejskiej, gdzie wodę uczynił winem. A był tam w Kafarnaum sługa królewski, którego syn zaniemógł. 47 Ten, usłyszawszy, że Jezus przychodzi z Judei do Galilei, przyszedł do Niego i prosił, by poszedł i uleczył jego syna, który był umierający. 48 A Jezus powiedział do niego:
– Jeśli nie zobaczycie znaków i cudów, nie uwierzycie.
49 Rzecze do Niego sługa królewski:
– Panie, przyjdź, zanim umrze moje dziecko.
50 Mówi mu Jezus:
– Idź, syn twój żyje.
Uwierzył człowiek Słowu, które mu Jezus powiedział, i odszedł. 51 A kiedy jeszcze szedł, spotkali go słudzy jego, mówiąc:
– Syn twój żyje.
52 Dopytywał się u nich o godzinę, kiedy poczuł się lepiej; powiedzieli mu więc:
– Wczoraj o godzinie siódmej ustąpiła gorączka.
53 Zrozumiał więc ojciec, że to tej godziny rzekł mu Jezus: „Syn twój żyje”. I uwierzył on i cały jego dom. 54 Ten oto drugi znak uczynił Jezus, kiedy przyszedł z Judei do Galilei.