Wezwanie do jedności i pokory
1 Jeśli jest więc jakieś pocieszenie w Chrystusie, jeśli jakaś otucha miłości, jeśli jakaś wspólnota ducha, jeśli jakieś miłosierdzie i współczucie, 2 dopełnijcie radości mojej, abyście byli jednomyślni, mając tę samą miłość, jak jedna dusza, to samo myśląc. 3 Nic nie czyńcie z chęci wywyższenia się ani dla próżnej chwały, lecz w pokornej mądrości jedni drugich uważając za wyższych od siebie; 4 nie o to, co swoje, każdy niech się troszczy, lecz wszyscy o to, co innych.
Hymn o Chrystusie
5 Miejcie usposobienie takie, jakie [było] w Chrystusie Jezusie:
6 On, będąc w postaci Bożej,
nie uznał za przywłaszczenie
swojej równości z Bogiem,
7 lecz ogołocił siebie samego,
przyjąwszy postać sługi,
stał się podobny do ludzi,
i z wyglądu będąc człowiekiem,
8 uniżył samego siebie,
stał się posłuszny aż do śmierci,
do śmierci na krzyżu.
9 Dlatego też Bóg wywyższył Go nad wszystko
i darował Mu Imię
ponad wszelkie imię,
10 aby na Imię Jezusa
zgięło się wszelkie kolano
tych, co na niebie, na ziemi i w otchłaniach,
11 i żeby każdy język wyznawał,
że Panem Jezus Chrystus
ku chwale Boga, Ojca.
Zachęta do etycznego życia
12 Tak więc, umiłowani moi, jak zawsze byliście posłuszni nie tylko, gdy jestem obecny, ale tym bardziej teraz, gdy jestem nieobecny, z bojaźnią i drżeniem pracujcie nad zbawieniem swoim. 13 Bóg bowiem jest Tym, który sprawia w was i pragnienie, i działanie zgodnie ze swoim upodobaniem. 14 Wszystko czyńcie bez narzekania i wahania, 15 abyście stali się bez zarzutu i bez skazy niewinnymi dziećmi Bożymi pośród pokolenia zepsutego i rozpustnego, w którym jaśniejecie jak gwiazdy we wszechświecie, 16 trzymając się Słowa życia na moją chlubę w Dniu Chrystusowym, albowiem nie na próżno biegłem i nie na próżno się trudziłem. 17 A jeśli jestem składany na ofiarę i na świętą służbę wierze waszej, raduję się i współraduję z wami wszystkimi. 18 Tak samo i wy radujcie się i współradujcie ze mną.
Misja Tymoteusza i Epafrodyta
19 A mam nadzieję w Panu, Jezusie, że szybko poślę wam Tymoteusza, abym i ja zaznał pokoju duszy, dowiedziawszy się, co się z wami dzieje. 20 Nikogo bowiem nie mam równego mu duchem, kto się tak szczerze troszczyć będzie o was, 21 bo wszyscy szukają swego, nie tego, co jest Jezusa Chrystusa. 22 Doświadczenie jego znacie, gdyż jak dziecię ojcu, tak on razem ze mną służył Ewangelii. 23 Tego więc mam nadzieję posłać, jak tylko się dowiem, co ze mną będzie. 24 A mam pewność w Panu, że i sam do was szybko przyjdę.
25 Uznałem też za konieczne posłać do was Epafrodyta, brata i współpracownika, i współbojownika mego, a waszego apostoła i sługę w mojej potrzebie, 26 ponieważ tęsknił za wami wszystkimi i bardzo martwił się, że usłyszeliście o jego chorobie. 27 Zachorował bowiem niemal śmiertelnie. Bóg jednak zmiłował się nad nim i nie tylko nad nim, lecz i nade mną, abym nie miał smutku za smutkiem. 28 Jak najrychlej posłałem go zatem, abyście widząc go, znowu się ucieszyli, a ja żebym mniej się smucił. 29 Przyjmijcie go więc w Panu z całą radością i miejcie takich w poważaniu. 30 Albowiem dla sprawy Chrystusa bliski był śmierci, narażając odważnie życie, aby dopełnić niedostatek waszej służby dla mnie.