Potwierdzenie ze strony Piotra i innych apostołów
1 Następnie, po czternastu latach, wstąpiłem znowu do Jerozolimy z Barnabą, zabierając z sobą i Tytusa. 2 Poszedłem tam wiedziony objawieniem i wyłożyłem im Ewangelię, którą zwiastuję wśród pogan; osobno tym najbardziej poważanym, by sprawdzić, czy nie biegnę lub biegłem na darmo. 3 Jednakże nawet towarzyszący mi Tytus, Grek przecież, nie został zmuszony do obrzezania. 4 Mogłoby się to zdarzyć z powodu fałszywych braci, którzy wślizgnęli się, aby złośliwie podglądać naszą wolność, jaką mamy w Chrystusie Jezusie, aby nas zniewolić. 5 Tym nawet na moment nie ulegliśmy, aby prawda Ewangelii została dla was ocalona. 6 A co do tych cieszących się poważaniem – nie obchodzi mnie, jacy byli przedtem, Bóg nie ma względu na osobę – nawet oni niczego mi nie narzucili. 7 Wręcz przeciwnie, ujrzawszy, że mnie zostało powierzone głoszenie Ewangelii nieobrzezanym, jak Piotrowi – obrzezanym, 8 Ten bowiem, który pobudził Piotra do apostolstwa wśród obrzezanych, pobudził i mnie do apostolstwa wśród pogan 9 – i rozpoznawszy daną mi łaskę, Jakub, Kefas i Jan, uważani za filary, podali mnie i Barnabie prawice na znak wspólnoty, abyśmy szli do pogan, a oni – do obrzezanych. 10 Mieliśmy tylko pamiętać o biednych, co też starałem się gorliwie czynić.
Paweł gani Piotra w Antiochii
11 Ale gdy Kefas przyszedł do Antiochii, przeciwstawiłem mu się otwarcie, bo zasłużył na naganę. 12 Zanim bowiem pojawili się niektórzy od Jakuba, siadał do stołu razem z poganami, lecz gdy oni przybyli, zaniechał tego i odsunął się z lęku przed obrzezanymi. 13 Wraz z nim wpadli w obłudę pozostali Żydzi, tak że nawet Barnaba dał się wciągnąć w tę obłudę. 14 Toteż gdy zobaczyłem, że nie idą prostą drogą za prawdą Ewangelii, powiedziałem Kefasowi przy wszystkich: „Jeżeli ty, będąc Żydem, żyjesz na sposób pogański, a nie żydowski, to dlaczego przymuszasz pogan, by żyli na sposób żydowski?”.
Wiara zbawia Żydów i pogan
15 My z urodzenia jesteśmy Żydami, a nie grzesznikami z pogan. 16 Wiedząc [jednak], że człowiek nie jest usprawiedliwiony z uczynków Prawa, lecz tylko przez wiarę w Jezusa Chrystusa, i myśmy uwierzyli w Chrystusa Jezusa, abyśmy byli usprawiedliwieni z wiary [w] Chrystusa, a nie z uczynków Prawa, ponieważ z uczynków Prawa nie będzie usprawiedliwiony żaden człowiek. 17 A jeśli szukając usprawiedliwienia w Chrystusie, okazaliśmy się i my sami grzesznikami, byłby wtedy Chrystus sługą grzechu? Na pewno nie! 18 Bo jeśli odbudowuję to, co obaliłem, sam okazuję się przestępcą. 19 Gdyż ja przez Prawo Prawu umarłem, abym żył dla Boga. Z Chrystusem jestem współukrzyżowany; 20 to nie ja już żyję, to Chrystus we mnie żyje. A to, że teraz żyję w ciele, żyję w wierze [w] Syna Bożego, który mnie umiłował i wydał samego siebie za mnie. 21 Nie odrzucam łaski Bożej; bo jeśli przez Prawo osiąga się sprawiedliwość, to Chrystus na darmo umarł.