Prawo albo wiara

1 O, bezmyślni Galaci, któż was omamił, was, którym naocznie ukazano Jezusa Chrystusa, ukrzyżowanego? 2 Tego jedynie chcę się dowiedzieć od was: czy Ducha otrzymaliście z uczynków Prawa, czy też z posłuszeństwa wierze? 3Aż tak niemądrzy jesteście? Rozpoczynając Duchem, teraz ciałem kończycie? 4 Tyle przecierpieliście na próżno? Jeśli rzeczywiście na próżno. 5 Czy więc Ten, który obdarzył was Duchem i dokonuje w was dzieł mocy, czyni to z uczynków Prawa, czy przez posłuszeństwo wiary?

Wzór Abrahama

6 Podobnie Abraham uwierzył Bogu i poczytano mu to za sprawiedliwość. 7 Wiedzcie zatem, że ci, którzy są z wiary, ci są synami Abrahamowymi. 8 A Pismo – przewidziawszy, że Bóg z wiary usprawiedliwia pogan – już wcześniej zwiastowało tę Dobrą Nowinę Abrahamowi: W tobie będą błogosławione wszystkie narody. 9 Zatem ci, którzy są z wiary, wraz z wierzącym Abrahamem będą błogosławieni.

Prawo źródłem przekleństwa

10 Ci bowiem z uczynków Prawa są pod przekleństwem, gdyż napisano: Przeklęty każdy, kto nie wytrwa w pełnieniu wszystkiego, co zapisano w zwoju Prawa. 11 Jest zresztą oczywiste, że Prawo nikogo nie usprawiedliwia przed Bogiem, bo czytamy: Sprawiedliwy z wiary żyć będzie. 12 A Prawo nie jest z wiary, lecz ten, kto wypełnia jego przepisy, żyć będzie przez nie. 13 Chrystus wykupił nas spod przekleństwa Prawa, sam stawszy się za nas przekleństwem, ponieważ napisano: Przeklęty każdy wiszący na drzewie, 14 aby błogosławieństwo Abrahamowe mogło się stać udziałem pogan w Chrystusie Jezusie, żebyśmy obietnicę Ducha otrzymali przez wiarę.

Wyższość obietnicy

15 Bracia, po ludzku mówię: przecież nikt nie obala ani nie uzupełnia czyjegoś prawomocnego testamentu. 16 Obietnice zostały dane Abrahamowi i jego potomstwu. Nie powiedziano: potomkom, jakby było wielu, lecz dla jednego: i twemu Potomkowi, którym jest Chrystus. 17 To właśnie mam na myśli: Prawo, które powstało czterysta trzydzieści lat później, nie obala testamentu wcześniej ustanowionego przez Boga, co by unieważniło obietnicę. 18 Bo jeśli dziedzictwo wynika z Prawa, to nie z obietnicy. A przecież Abrahamowi przez obietnicę okazał Bóg łaskę. 19 Cóż więc Prawo? Zostało dodane ze względu na przestępstwa, aż do przyjścia Potomka, dla którego była dana obietnica, a przykazania dane przez aniołów ręką pośrednika. 20 Tam, gdzie jest tylko jeden, nie potrzeba pośrednika, a Bóg jest jeden. 21 Czyżby więc Prawo przeciw obietnicom [Bożym]? Wcale nie! Bo gdyby Prawo nadane mogło obdarzyć życiem, to z Prawa byłaby sprawiedliwość. 22 Wszakże Pismo zamknęło wszystko pod grzechem, żeby dzięki wierze [w] Jezusa Chrystusa obietnica została dana wierzącym.

Ograniczone zadanie Prawa

23 Przed nadejściem wiary byliśmy uwięzieni i trzymani pod strażą Prawa, aż do czasu jej objawienia. 24 Tak zatem Prawo stało się naszym wychowawcą, prowadzącym do Chrystusa, abyśmy dzięki wierze zostali usprawiedliwieni. 25 A kiedy wiara nadeszła, nie jesteśmy już poddani wychowawcy. 26 Albowiem przez wiarę wszyscy jesteśmy w Chrystusie Jezusie synami Bożymi. 27 Bo wy, którzyście zostali zanurzeni [ochrzczeni] w Chrystusa, w Chrystusa odzialiście się. 28 Nie ma już Żyda ani Greka, nie ma niewolnika ani wolnego, nie ma mężczyzny ani kobiety; bo wszyscy jednym jesteście w Chrystusie Jezusie. 29 A jeśli Chrystusowi jesteście, to potomstwem Abrahamowym jesteście i wedle obietnicy – dziedzicami.