Odpoczynkiem chrześcijan – odpoczynek Boga

1 Bójmy się więc, aby gdy trwa jeszcze obietnica wejścia do odpocznienia Jego, ktoś z was nie okazał się jej pozbawiony. 2 Chociaż bowiem i nam była zwiastowana Dobra Nowina jak i tamtym, ale im nie pomogło usłyszane Słowo, bo nie złączyli się wiarą z tymi, którzy usłyszeli. 3 Wchodzimy bowiem do odpocznienia, my, którzy uwierzyliśmy, jak powiedział:

Toteż przysiągłem w gniewie moim,
nijak nie wejdą do odpocznienia mego,

choć [jego] dzieła są dokonane od założenia świata. 4 Tak bowiem gdzieś powiedział o siódmym dniu: I odpoczął Bóg w siódmym dniu od wszystkich dzieł swoich. 5 I w tym samym miejscu znowu: Nijak nie wejdą do odpocznienia mego. 6 Gdy więc jest tak, że niektórzy mają wejść do niego, to ci, którzy wcześniej usłyszeli Dobrą Nowinę, nie weszli z powodu nieposłuszeństwa, 7 znowu [Bóg] naznacza jakiś dzień, „dzisiaj”, mówiąc przez Dawida po tak długim czasie, jak przedtem zostało powiedziane:

Dzisiaj, gdy głos jego usłyszycie,
 nie czyńcie twardymi serc waszych.

8 Bo gdyby Jozue wprowadził ich do odpocznienia, nie byłoby potem mowy o innym dniu. 9 Zatem pozostaje jeszcze odpoczynek szabatu dla ludu Bożego. 10 Kto bowiem wszedł do odpocznienia Jego, to sam odpoczął od dzieł swoich jak Bóg od swoich. 11 Postarajmy się więc wejść do owego odpocznienia, aby za tamtych przykładem ktoś nie wpadł w nieposłuszeństwo. 12 Żywe bowiem jest Słowo Boga i skuteczne, i ostrzejsze niż wszelki miecz obosieczny, i sięgające aż do granicy między duszą i duchem, stawami i szpikiem, i osądzające zamierzenia i myśli serca. 13 I nie ma stworzenia skrytego przed Nim, a wszystko nagie i odkryte dla oczu Jego, któremu zdamy sprawę.

Jezus najwyższym arcykapłanem

14 Mając więc Arcykapłana Wielkiego, który przeszedł przez niebiosa, Jezusa, Syna Bożego, trzymajmy się mocno wyznania [naszego]. 15 Nie mamy bowiem Arcykapłana, który nie mógłby współcierpieć z nami w słabościach naszych, lecz doświadczonego we wszystkim podobnie jak my, z  wyjątkiem grzechu. 16 Przystąpmy więc śmiało do Tronu łaski, abyśmy zmiłowanie przyjęli i łaskę znaleźli na czas, gdy pomoc potrzebna.