Jezus kapłanem na wieki na wzór Melchizedeka
1 Ten bowiem Melchizedek, król Salemu, kapłan Boga najwyższego, który spotkał Abrahama powracającego po pobiciu królów i pobłogosławił go, 2 któremu Abraham dziesięcinę ze wszystkiego wydzielił, najpierw przedstawiony jest jako król sprawiedliwości, następnie zaś jako król Salemu, co znaczy: król pokoju, 3 bez ojca, bez matki, bez rodowodu, niemający początku dni ani końca życia, a upodobniony do Syna Bożego, pozostaje kapłanem na zawsze. 4 Patrzcie więc, jak wielki jest ten, któremu Abraham, patriarcha, dał dziesięcinę z najlepszej części łupów. 5 I ci z synów Lewiego, którzy otrzymując kapłaństwo, przykazane mają według Prawa pobieranie dziesięciny od ludu, to znaczy od braci swoich, jakkolwiek i oni wyszli z lędźwi Abrahama. 6 A tamten, który nie wywodził się z ich rodu, otrzymał od Abrahama dziesięcinę i pobłogosławił tego, który miał obietnicę. 7 Bez żadnego zaś sprzeciwu to, co mniejsze, błogosławione jest przez to, co większe. 8 Tu bowiem przyjmują dziesięcinę ludzie, którzy umierają, tam zaś ten, o którym zaświadczono, że żyje. 9 I można by powiedzieć, że Lewi przyjmujący dziesięcinę, w osobie Abrahama sam dziesięcinę złożył. 10 Był bowiem jeszcze w lędźwiach ojca, gdy wyszedł mu na spotkanie Melchizedek.
Wyższość kapłaństwa Jezusa nad kapłaństwem lewitów
11 Gdyby bowiem doskonałość była osiągalna przez kapłaństwo lewickie – a lud przez nie został utwierdzony w Prawie – to dlaczego jeszcze byłoby potrzebne ustanowienie innego kapłana według porządku Melchizedeka i dlaczego byłby nazwany [kapłanem] nie według porządku Aarona? 12 Gdy bowiem zmienia się kapłaństwo, nastąpić też musi zmiana Prawa. 13 Ten bowiem, o którym zostało to powiedziane, należał do innego pokolenia, z którego nikt nie przystępował do ołtarza. 14 Jest bowiem oczywiste, że Pan nasz zajaśniał z [pokolenia] Judy, a o kapłanach w tym pokoleniu Mojżesz nic nie powiedział. 15 A jeszcze bardziej jest oczywiste, że na podobieństwo Melchizedeka powstaje inny kapłan, 16 który stał się nie według cielesnego przykazania Prawa, lecz według mocy życia niezniszczalnego. 17 Świadczy się bowiem: Ty jesteś kapłanem na wieki, według porządku Melchizedeka. 18 Albowiem odrzucenie poprzedniego przykazania następuje z powodu jego słabości i nieużyteczności. 19 Prawo bowiem niczego nie doprowadziło do doskonałości, ale nastąpiło wprowadzenie lepszej nadziei, przez którą zbliżamy się do Boga, 20 tym bardziej że nie bez przysięgi; tamci bowiem stali się kapłanami bez przysięgi. 21 A Ten z przysięgą, przez Mówiącego do Niego:
Przysiągł Pan i nie odwoła:
Tyś kapłanem na wieki.
22 Więc Jezus stał się Poręczycielem o wiele lepszego Przymierza. 23 Tamtych kapłanów było tak wielu, bo śmierć nie pozwalała im trwać. 24 A Ten, jako trwający na wieki, ma kapłaństwo niezbywalne. 25 Dlatego też zbawiać może stale tych, którzy przychodzą przez Niego do Boga, zawsze żyw będąc, aby się wstawiać za nimi. 26 Takiego bowiem godzi się nam mieć Arcykapłana, świętego, wolnego od zła, nieskazitelnego, oddzielonego od grzeszników i wyniesionego ponad niebo; 27 który nie potrzebuje każdego dnia podobnie jak arcykapłani składać ofiar najpierw za własne grzechy, następnie za grzechy ludu, uczynił to bowiem raz na zawsze, siebie samego złożywszy w ofierze. 28 Prawo bowiem ustanawia arcykapłanami ludzi mających słabości, a słowo przysięgi, które nastąpiło po Prawie – Syna uczynionego doskonałym na wieki.