Ziemska i niebiańska świątynia
1 Miało więc i pierwsze [Przymierze] przepisy o służbie, jak i świątynię ziemską. 2 Świątynia bowiem została urządzona; jej [część] pierwsza, w której był świecznik i stół, i chleby pokładne, i która nazywała się Święte. 3 A za drugą zasłoną świątynia nazywana Święte Świętych, 4 mające złotą kadzielnicę i Arkę Przymierza, pokrytą wszędzie złotem, a w niej złote naczynie zawierające mannę i laskę Aarona, która zakwitła, i tablice Przymierza. 5 Nad nimi cherubini chwały, okrywający zasłonę zmiłowania, o czym nie trzeba teraz mówić szczegółowo. 6 Do tak urządzonej pierwszej części świątyni wchodzą stale kapłani pełniący służbę. 7 Do drugiej zaś raz w roku jedynie arcykapłan, nie bez krwi, którą ofiarowuje za siebie i za grzechy popełnione nieświadomie. 8 Przez co objawia Duch Święty, że nie ukazała się jeszcze droga świętych, dopóki stoi pierwsza świątynia. 9 Jest to obraz czasu obecnego, kiedy składane są dary i ofiary, które zgodnie z sumieniem pełniącego służbę nie mogą go uczynić doskonałym. 10 Są to tylko przepisy cielesne, dotyczące pokarmów i napojów, i różnych obmywań aż do czasu ich naprawy.
Jezus pośrednikiem Nowego Przymierza
11 Ale Chrystus, który objawił się jako Arcykapłan dóbr, które nastały, przez większą i doskonalszą Świątynię nie ręką uczynioną, to znaczy nienależącą do tego stworzenia, 12 wszedł nie z krwią kozłów i cielców, lecz z własną krwią raz na zawsze do Świątyni [niebieskiej], dokonawszy wiecznego odkupienia. 13 Jeśli bowiem krew kozłów i byków, i popiół z jałówki przez pokropienie uświęca nieczystych dla oczyszczenia ciała, 14 to i ile bardziej krew Chrystusa, który przez Ducha Wiecznego siebie samego, nieskalanego, ofiarował Bogu, oczyści sumienie nasze z martwych uczynków, abyśmy służyli Bogu żywemu. 15 I dlatego jest Pośrednikiem Przymierza Nowego, aby gdy śmierć nastała, dla odkupienia przestępstw w Pierwszym Przymierzu przyjęli obietnicę ci, którzy zostali powołani do wiecznego dziedzictwa. 16 Gdzie bowiem testament, tam zakłada się śmierć sporządzającego testament. 17 Testament ma bowiem moc po śmierci, ponieważ jest nieprawomocny, póki żyje sporządzający go. 18 Dlatego pierwsze [Przymierze] zostało zapoczątkowane nie bez krwi. 19 Gdy bowiem Mojżesz ogłaszał całemu ludowi każde przykazanie zgodnie z Prawem, brał krew cielców [i kozłów] z wodą i szkarłatną wełną, i hizopem, pokropił Księgę i cały lud, 20 mówiąc: To jest krew Przymierza, które ustanowił wam Bóg. 21 I podobnie krwią pokropił Namiot i wszystkie naczynia liturgiczne. 22 I prawie wszystko krwią się oczyszcza według Prawa, a bez wylania krwi nie ma odpuszczenia.
Niepowtarzalność ofiary Chrystusa
23 Konieczne jest więc, aby obrazy tego, co w niebie, były tak oczyszczane, a to, co w niebie – przez ofiary doskonalsze od tych [ziemskich]. 24 Albowiem nie do ręką uczynionego Świętego, praobrazu tego, co prawdziwe, wszedł Chrystus, ale do samego nieba, aby teraz wstawiać się osobiście przed obliczem Boga za nas. 25 I nie po to, aby wielokrotnie składał siebie w ofierze jak arcykapłan, który wchodzi do [Miejsca] Świętego każdego roku z krwią cudzą, 26 gdyż musiałby On wielekroć, od początku świata, doznawać cierpienia; a teraz jeden raz u kresu czasów ukazał się, aby przez ofiarę z siebie samego usunąć grzech. 27 Jak postanowione [jest] ludziom raz umrzeć, a potem sąd, 28 tak i Chrystus raz ofiarowany, by zabrać grzechy wielu, po raz drugi – nie dla usunięcia grzechu – ukaże się dla zbawienia tych, którzy Go oczekują.