Wskazania ogólne

1 Przypominaj im, żeby byli ulegli zwierzchnościom [i] władzom, żeby ich słuchali, byli gotowi do każdego dobrego dzieła, 2 nikomu nie ubliżali, nie byli kłótliwi, żeby byli życzliwi, okazujący wszystkim ludziom wszelką uprzejmość. 3 Kiedyś i my bowiem byliśmy bezmyślni, nieposłuszni, błądzący, zniewoleni przez rozmaite żądze i zachcianki, żyjący w złości i zawiści, znienawidzeni i nienawidzący się wzajemnie. 4 A kiedy ukazała się szczodrobliwość i miłość do ludzi Zbawiciela naszego, Boga 5 – nie dzięki dziełom sprawiedliwości, których my dokonaliśmy, ale według swego miłosierdzia – zbawił nas przez kąpiel odrodzenia i odnowienia w Duchu Świętym. 6 Wylał Go na nas obficie przez Jezusa Chrystusa, Zbawiciela naszego, 7 żebyśmy usprawiedliwieni Jego łaską stali się zgodnie z nadzieją dziedzicami życia wiecznego.

Rady dla Tytusa

8 Godne wiary to Słowo. I chcę, żebyś przy tym mocno obstawał, aby ci, którzy zawierzyli Bogu, starali się przodować w dobrych czynach. To jest dobre i dla ludzi użyteczne. 9 Unikaj zaś głupich dociekań i rodowodów, i sporów, i kłótni prawnych, są bowiem nieużyteczne i jałowe. 10 Człowieka powodującego rozłamy po pierwszym i drugim upomnieniu unikaj, 11 wiedząc, że jest on przewrotny i grzeszy, sam na siebie wydaje wyrok.

Końcowe polecenia i pozdrowienie

12 Kiedy poślę do ciebie Artemasa lub Tychika, spiesznie przyjdź do mnie do Nikopolis, bo postanowiłem tam przezimować. 13 Zenasa, znawcę Prawa, i Apollosa, starannie zaopatrz na drogę, aby niczego im nie brakło. 14 Także i nasi niech się uczą, jak przodować w dobrych uczynkach dla zaspokojenia koniecznych potrzeb, aby nie byli bezowocni. 15 Pozdrawiają cię wszyscy, którzy są ze mną. Pozdrów tych, którzy miłują nas w wierze. Łaska z wami wszystkimi.