Rozmowa Jezusa z kapłanami

1 I stało się jednego z tych dni, że gdy On nauczał lud w świątyni i zwiastował Ewangelię, przystąpili arcykapłani i znawcy Pism ze starszymi 2 i rzekli do Niego:
– Powiedz nam, jaką władzą to czynisz lub kim jest ten, kto ci dał tę władzę?
3 A odpowiadając, rzekł do nich:
– Poproszę i ja was o słowo, powiedzcie mi: 4 chrzest Jana z nieba był czy od ludzi? 5 Oni zaś zaczęli rozważać między sobą, mówiąc: „Jeśli powiemy: z nieba, powie, dlaczego mu nie uwierzyliście? 6 A jeśli powiemy: od ludzi, ukamienuje nas cały lud, jest bowiem przekonany, że Jan jest prorokiem”.
7 I odpowiedzieli, że nie wiedzą skąd. 8 A Jezus rzekł im:
– To i ja nie powiem wam, jaką władzą to czynię.

Przypowieść o dzierżawcach winnicy

9 I zaczął ludowi opowiadać tę przypowieść:
– Człowiek [pewien] zasadził winnicę, przekazał ją rolnikom i wyjechał na dłużej. 10 We właściwym czasie posłał sługę do rolników, aby mu dali część owoców winnicy. Rolnicy zaś, pobiwszy go, odesłali go z pustymi rękoma. 11 I ponownie posłał drugiego sługę, a oni i tego pobiwszy i znieważywszy, odesłali z pustymi rękoma. 12 Jeszcze raz posłał, już trzeciego, a oni i tego poraniwszy, wyrzucili. 13 Wtedy pan winnicy powiedział: „Cóż uczynię? Syna mego umiłowanego poślę, tego może uszanują”. 14 Widząc go zaś, rolnicy rozważali między sobą, mówiąc: „To jest dziedzic, zabijmy go, aby dziedzictwo nasze było!” 15 I wyrzuciwszy go poza winnicę, zabili. Co więc uczyni im pan winnicy? 16 Przyjdzie i wygubi tych rolników, a winnicę odda innym.
I usłyszawszy to, rzekli:
– Oby się tak nie stało!
17 A On, spojrzawszy bacznie na nich, rzekł:
– Co więc znaczy to, co napisano:

Kamień, który odrzucili budujący,
ten stał się kamieniem węgielnym?

18 Każdy, kto upadnie na ten kamień, będzie rozbity, a na kogo ten kamień spadnie, zmiażdży go.
19 I w tej godzinie starali się znawcy Pism i arcykapłani położyć na Niego rękę, lecz bali się ludu; zrozumieli bowiem, że o nich powiedział tę przypowieść.

Sprawa podatku dla cesarza

20 I śledząc [Go], posłali donosicieli, którzy udawali sprawiedliwych, żeby przyłapać Go na słowie, tak aby wydać Go zwierzchności i władzy namiestnika. 21 I zapytali Go:
– Nauczycielu, wiemy, że dobrze mówisz i uczysz, i nie kierujesz się względami ludzkimi, ale drogi Bożej zgodnie z prawdą nauczasz. 22 Godzi się nam płacić podatek cesarzowi czy nie?
23 Przejrzawszy ich przewrotność, rzekł do nich:
24 – Pokażcie mi denara! Czyj ma wizerunek i napis?
Odrzekli: – Cesarza!
25 A On powiedział do nich:
– A zatem oddajcie, co cesarskie – cesarzowi, a co boskie – Bogu!
26 I nie udało im się przyłapać Go na słowie w obecności ludu. Zdumieni Jego odpowiedzią, zamilkli.

O zmartwychwstaniu

27 Niektórzy zaś z saduceuszy, zaprzeczających zmartwychwstaniu, podeszli i zapytali Go, 28 mówiąc:
– Nauczycielu, napisał nam Mojżesz: Jeśli czyjś brat umrze, będąc żonaty, a byłby bezdzietny, niech brat pojmie jego żonę i wzbudzi potomstwo bratu swemu. 29 Było więc siedmiu braci. I pierwszy, pojąwszy żonę, umarł bezdzietnie. 30 I drugi, 31 i trzeci pojął ją; i tak kolejno siedmiu nie zostawiło dzieci i pomarło. 32 Wreszcie i żona umarła. 33 Którego więc z nich żoną będzie po powstaniu z martwych? Siedmiu bowiem miało ją za żonę.
34 Powiedział im Jezus:
– Dzieci tego świata żenią się i za mąż wychodzą, 35 a ci, którzy będą uznani za godnych osiągnięcia tamtego świata i powstania z martwych, nie żenią się ani wychodzą za mąż. 36 Nie mogą bowiem już umrzeć, gdyż są równi aniołom i synami Bożymi są, będąc synami zmartwychwstania. 37 A że umarli zmartwychwstają, i Mojżesz obwieszcza [opowiadając] o krzewie [gorejącym], nazywając Pana Bogiem Abrahama, Bogiem Izaaka i Bogiem Jakuba. 38 Bóg nie jest Bogiem umarłych, lecz żywych, u Niego bowiem wszyscy są żywi.
39 Odpowiadając, niektórzy ze znawców Pism rzekli:
– Nauczycielu, dobrze powiedziałeś.
40 I więcej już nie odważyli się Go o cokolwiek pytać.

Chrystus Synem Bożym

41 A On rzekł do nich:
– Jakże to mówią, że Chrystus jest synem Dawida? 42 Sam bowiem Dawid mówi w Księdze Psalmów:

Rzekł Pan Panu memu:
Zasiądź po mojej prawicy,
43 aż położę wrogów twoich
jako podnóżek stóp twoich!

44 Jeśli Dawid nazywa Go Panem, to jak może być jego synem?

Ostrzeżenie przed uczonymi w Piśmie

45 A gdy słyszał Go cały lud, powiedział [swoim] uczniom:
46 – Wystrzegajcie się znawców Pism, którzy chętnie chodzą w długich szatach i lubią pozdrowienia na rynkach i pierwsze siedzenia w synagogach, i pierwsze miejsca na ucztach, 47 którzy przejadają dobra wdów i dla oczu ludzkich wiele się modlą! Ci otrzymają najsurowszy wyrok.