Kuszenie Jezusa
A Jezus, pełen Ducha Świętego, wrócił znad Jordanu i był prowadzony przez Ducha na pustyni, 2 i kuszony czterdzieści dni przez diabła. I nie jadł nic w te dni, a gdy się one skończyły, poczuł głód. 3 Powiedział Mu diabeł:
– Jeśli jesteś Synem Bożym, nakaż temu kamieniowi, aby stał się chlebem.
4 A Jezus odrzekł mu:
– Napisano, że nie samym chlebem żyć będzie człowiek.
5 I wprowadziwszy Go na górę, pokazał Mu w oka mgnieniu wszystkie królestwa świata. 6 I rzekł do Niego diabeł:
– Dam Ci całą ich władzę i chwałę, bo mnie została dana i komu chcę, daję ją. 7 Gdybyś oddał mi pokłon, cała byłaby Twoja.
8 A Jezus rzekł:
– Napisano: Panu, Bogu twemu, będziesz oddawał pokłon i tylko przed Nim pełnić będziesz służbę.
9 I zaprowadził Go do Jeruzalem, postawił na narożniku świątyni i rzekł do Niego:
– Jeśli jesteś Synem Bożym, rzuć się stąd w dół. 10 Napisano bowiem, że
aniołom swoim nakaże, by cię strzegli,
11 i na rękach swoich poniosą cię,
abyś nie zranił o kamień stopy swojej.
12 A Jezus, odpowiadając mu, rzekł:
– Powiedziano: nie będziesz kusił Pana, Boga twego.
13 A gdy diabeł dokończył całego kuszenia, odstąpił od Niego do czasu.
Początek nauczania Jezusa
14 I w mocy Ducha wrócił Jezus do Galilei, a wieści o Nim obiegły całą okolicę. 15 On zaś nauczał w ich synagogach, wychwalany przez wszystkich. 16 I przyszedł do Nazaretu, gdzie się wychował. I zgodnie ze swoim zwyczajem w dzień szabatu wszedł do synagogi, i powstał, by czytać. 17 I podano Mu zwój proroka Izajasza. I rozwinąwszy go, znalazł miejsce, gdzie było napisane:
18 Duch Pana [jest] na mnie,
ponieważ namaścił mnie,
abym zwiastował Dobrą Nowinę ubogim;
posłał mnie,
bym zniewolonym obwieszczał wyzwolenie,
niewidzącym – przejrzenie,
abym uciśnionych wypuścił na wolność
19 i obwieszczał rok łaskawości Pana.
20 I zwinąwszy zwój, oddawszy [go] usługującemu, usiadł. A oczy wszystkich w synagodze były w Niego wpatrzone. 21 A On zaczął mówić do nich:
– To Pismo, które macie w uszach waszych, dziś się wypełniło.
22 A wszyscy przyświadczali Mu i zdumiewali się Słowami łaski wychodzącymi z ust Jego. I mówili:
– Czyż ten nie jest synem Józefa?
23 I rzekł do nich:
– Pewnie powiecie mi to przysłowie: „Lekarzu, ulecz się sam! To, o czym słyszeliśmy, że stało się w Kafarnaum, uczyń i tutaj, w ojczyźnie swojej”.
24 I dodał:
– Amen, mówię wam: Nikt nie jest prorokiem we własnym kraju. 25 Zaprawdę mówię wam: Wiele wdów było w Izraelu za dni Eliasza, kiedy niebo zostało zamknięte na trzy lata i sześć miesięcy, tak że głód wielki nastał na całej ziemi, 26 a Eliasz nie został posłany do żadnej z nich, tylko do Sarepty Sydońskiej, do owdowiałej kobiety. 27 I wielu było trędowatych w Izraelu za proroka Elizeusza, a żaden z nich nie został oczyszczony, tylko Naaman Syryjczyk.
28 I wszyscy w synagodze, słysząc to, zapałali gniewem 29 i powstawszy, wyrzucili Go z miasta i zaciągnęli nad urwisko góry, na której miasto ich było zbudowane, żeby Go strącić. 30 A On, przeszedłszy między nimi, odszedł.
Jezus w Kafarnaum
31 I przyszedł do Kafarnaum, miasta galilejskiego, i nauczał ich w szabaty. 32 I byli porażeni nauką Jego, albowiem władcze było Jego Słowo.
33 W synagodze był człowiek mający ducha demona nieczystego (już sam demon jest duchem „ducha demona” brzmi jak masło maślane może wystarczy miał ducha nieczystego), który wrzasnął:
34 – Ej, ty, co ci do nas, Jezusie Nazarejczyku! Przyszedłeś nas zniszczyć? Wiem, kim jesteś, Święty Boży!
35 Zgromił go Jezus, mówiąc:
– Zamilcz i wyjdź z niego!
I cisnąwszy go na środek, demon wyszedł z niego, nie czyniąc mu żadnej krzywdy. 36 I zdumienie ogarnęło wszystkich; mówili jeden do drugiego: „Cóż to za mowa? Z władzą i mocą rozkazuje duchom nieczystym i wychodzą”. 37 I poszły słuchy o Nim do każdego miejsca tamtej okolicy.
38 Powstawszy zaś, przeszedł z synagogi do domu Szymona. A teściowa Szymona była ogarnięta silną gorączką i prosili Go za nią. 39 A stanąwszy nad nią, zgromił gorączkę i zostawiła ją. A ona, natychmiast powstawszy, służyła im.
40 A kiedy słońce zachodziło, wszyscy, którzy mieli cierpiących na różne choroby, przyprowadzali ich do Niego, a On, kładąc ręce na każdego, uzdrawiał ich. 41 Także demony wychodziły z wielu z nich, krzycząc i wołając:
– Ty jesteś Synem Bożym!
A gromiąc [je], nie pozwalał im mówić, bo wiedziały, że On jest Chrystusem.
42 A gdy nastał dzień, wyszedłszy, oddalił się na miejsce pustynne; a tłumy szukały Go i przyszły do Niego, i przytrzymywały Go, aby od nich nie odchodził. 43 A On rzekł do nich:
– Także innym miastom trzeba mi obwieszczać Królestwo Boże, na to bowiem zostałem posłany.
44 I zwiastował w synagogach Judei.