Powołanie pierwszych uczniów

1 A zdarzyło się, że tłum napierał na Niego, słuchając Słowa Bożego, a On stał nad jeziorem Genezaret, 2 i ujrzał dwie łodzie stojące u brzegu; a rybacy, wysiadłszy z nich, myli sieci. 3 Kiedy zaś wsiadł do jednej z łodzi, tej Szymonowej, poprosił go, aby odpłynął trochę od brzegu, i usiadłszy, z łodzi nauczał tłumy. 4 Gdy zaś przestał przemawiać, rzekł do Szymona:
– Odpłyń na głębinę i rzućcie sieci wasze do połowu.
5 A Szymon rzekł:
– Nauczycielu, trudząc się przez całą noc, nic nie złowiliśmy. Jednak ze względu na Słowo Twoje rzucę sieci.
6 I to uczyniwszy, złowili tak wielkie mnóstwo ryb, że sieci ich się przerywały. 7 I dali znak współtowarzyszom z drugiej łodzi, aby przyszli im pomóc. I przybyli, i napełnili obie łodzie, tak że tonęły. 8 Co widząc, Szymon Piotr upadł do kolan Jezusa, mówiąc:
– Odejdź ode mnie, Panie, albowiem człowiekiem grzesznym jestem.
9 Lęk bowiem chwycił go i wszystkich [razem] z nim na widok mnóstwa ryb, które złowili. 10 Także Jakuba i Jana, synów Zebedeusza, którzy byli współtowarzyszami Szymona. A Jezus rzekł do Szymona:
– Nie lękaj się, odtąd ludzi łowić będziesz.
11 I wyciągnąwszy łodzie na ląd, zostawili wszystko i poszli za Nim.

Uzdrowienie trędowatego

12 I zdarzyło się też, że był w jednym z miast. I oto mężczyzna cały trędowaty, widząc Jezusa, upadłszy na twarz, błagał Go, mówiąc:
– Panie, jeśli chcesz, możesz mnie oczyścić.
13 I wyciągnąwszy rękę, dotknął go, mówiąc:
– Chcę, bądź oczyszczony.
I natychmiast trąd zszedł z niego. 14 A On zakazał mu komukolwiek o tym mówić i [dodał]:
– Idź, pokaż się kapłanowi i złóż ofiarę za swoje oczyszczenie, jak przykazał Mojżesz, na świadectwo dla nich.
15 I tym bardziej rozchodziło się słowo o Nim i zbiegały się tłumy wielkie, aby słuchać [Go] i doznawać uzdrowienia ze swoich słabości. 16 A On odchodził na pustkowia i modlił się.

Uzdrowienie paralityka

17 A zdarzyło się też jednego dnia, gdy nauczał, a siedzieli [tam] faryzeusze i nauczyciele Prawa, którzy przybyli ze wszystkich miejscowości Galilei, Judei i z Jeruzalem. A była moc Pana, aby uzdrawiał. 18 A oto mężczyźni, którzy nieśli na łóżku człowieka sparaliżowanego i próbowali wnieść go i położyć przed Nim, 19 nie znajdując [sposobu], jak by go wnieść, z powodu tłumu, wszedłszy na wierzch domu, spuścili go z łóżkiem do środka, przed Jezusa. 20 Widząc ich wiarę, rzekł:
– Człowieku, odpuszczone są ci grzechy twoje.
21 A znawcy Pism i faryzeusze poczęli rozmyślać, mówiąc: „Któż to jest ten, co bluźnierstwa wypowiada? Któż może grzechy odpuszczać, jeśli nie sam Bóg”? 22 A Jezus, czytając w ich myślach, odpowiadając, rzekł do nich:
– O czym rozmyślacie w sercach waszych? 23 Co jest łatwiejsze, powiedzieć: „Odpuszczone są ci grzechy twoje”, czy powiedzieć: „Wstań i chodź”? 24 Abyście zaś wiedzieli, że Syn Człowieczy ma na ziemi władzę odpuszczania grzechów, rzekł do sparaliżowanego: – Mówię ci, wstań, weź łóżko swoje i idź do domu swego.
25 I natychmiast wstał wobec nich, wziął to, na czym leżał, i odszedł do swego domu, wysławiając Boga. 26 Zachwycenie ogarnęło wszystkich i wysławiali Boga, i napełnieni bojaźnią mówili:
– Ujrzeliśmy dzisiaj to, co niemożliwe.

Powołanie Lewiego

27 Potem wyszedł i zobaczył celnika imieniem Lewi siedzącego na cle, i rzekł do niego:
– Pójdź za mną!
28 I [on] zostawiwszy wszystko, wstał i poszedł za Nim.
29 A Lewi urządził Mu w swym domu wielką ucztę. I był tłum wielki celników i innych, którzy z nimi zasiadali. 30 A faryzeusze i ich znawcy Pism oburzali się i mówili do Jego uczniów:
– Dlaczego z celnikami i grzesznikami jecie i pijecie?
31 I odpowiadając, Jezus rzekł do nich:
– Nie potrzeba lekarza zdrowym, ale tym, którzy źle się mają. 32 Nie przyszedłem wzywać do nawrócenia sprawiedliwych, ale grzeszników.

Sprawa postów

33 A oni rzekli do Niego:
– Uczniowie Jana poszczą często i zanoszą modlitwy, podobnie jak i ci od faryzeuszy, a Twoi jedzą i piją.
34 Jezus rzekł do nich:
– Czy możecie kazać pościć weselnikom, gdy pan młody jest z nimi? 35 Ale przyjdą dni, kiedy zostanie im zabrany pan młody, wtedy będą pościć, w owe dni.
36 I powiedział im przypowieść:
– Nikt nie odrywa łaty z ubrania nowego, by ją naszyć na stare, inaczej rozerwie nowe i łata z nowego ubrania nie będzie pasowała do starego. 37 I nikt nie wlewa młodego wina do starych worków, inaczej młode wino rozerwie worki i wino się rozleje, i worki przepadną. 38 Ale młode wino wlewa się do nowych worków. 39 Nikt, kto pił stare wino, nie zechce młodego, mówi bowiem: stare jest doskonałe.