Spór o tradycję

1 Zebrali się wokół Niego faryzeusze i niektórzy znawcy Pism przybyli z Jerozolimy. 2 A widząc niektórych uczniów Jego, jak jedzą chleb rękami skalanymi, to znaczy nieobmytymi 3 – faryzeusze i wszyscy Żydzi trzymający się tradycji starszych nie zaczną jeść, dopóki nie umyją rąk choćby garścią wody; 4 nie jedzą też, gdy wrócą z rynku, dopóki się nie obmyją; jest też wiele innych przepisów, których mają przestrzegać, jak obmywanie kielichów, dzbanów, naczyń miedzianych [i ław] 5 – zatem pytają Go faryzeusze i znawcy Pism:
– Dlaczego twoi uczniowie nie postępują zgodnie z tradycją starszych i skalanymi rękami jedzą chleb?
6 Odparł im:
– Pięknie prorokował Izajasz o was, obłudnikach, gdy pisał:

Ten lud czci mnie ustami,
lecz serce jego daleko ode mnie.
7 Ale na próżno oddaje mi cześć,
podając nauki pochodzące od ludzi.

8 Porzuciwszy Boże przykazanie, trzymacie się ludzkiej tradycji.
9 I mówił dalej:
– Pięknie usuwacie Boże przykazanie, aby ostała się wasza tradycja. 10 Tak więc Mojżesz powiedział: – Czcij ojca twego i matkę twoją oraz: Niech śmiercią zginie, kto złorzeczy ojcu lub matce. 11 A wy mówicie: jeśli powie człowiek ojcu lub matce „Korban”, co oznacza: na rzecz świątyni ofiarowuję to, co należy się tobie ode mnie 12 – to pozwalacie mu nic nie czynić na rzecz ojca lub matki. 13 I tak Słowo Boże zamieniacie na własną tradycję, którą dalej przekazujecie. Wiele też podobnych rzeczy czynicie.

Prawdziwa nieczystość

14 I przywoławszy znowu tłum, mówił im:
– Słuchajcie mnie wszyscy i zrozumcie. 15 Nie ma nic na zewnątrz człowieka, co by wchodząc weń, mogło go skalać, natomiast kala to, co z człowieka wychodzi. [16] [Kto ma uszy do słuchania, niechaj słucha!]
17 Gdy wstąpił do domu, opuszczając tłum, zapytali Go uczniowie o to porównanie. 18 Odpowiedział im:
– To i wy jesteście niepojętni? Czy nie widzicie, że nic, co z zewnątrz wchodzi w człowieka, nie może go skalać? 19 Bo dostaje się nie do jego serca, ale do żołądka i jest wydalane. Czyste jest więc każde jedzenie.
20 Mówił też, że człowieka kala to, co z niego wychodzi. 21 Z wnętrza bowiem, z serca ludzkiego wychodzą: złe myśli, nierząd, kradzieże, morderstwa, 22 cudzołóstwa, chciwość, złośliwość, przewrotność, wyuzdanie, zawiść, oszczerstwa, pycha, bezmyślność. 23 Całe to zło z wnętrza wychodzi i kala człowieka.

Wiara Syrofenicjanki

24 Powstawszy, wyruszył stamtąd w okolice Tyru. Wstąpił do pewnego domu, nie chcąc być rozpoznany, ale nie mógł się ukryć. 25 Natychmiast usłyszała o Nim kobieta, której córeczka miała ducha nieczystego. Przyszedłszy, padła do nóg Jego, 26 a była to Greczynka, rodem z Syrofenicji, i prosiła, żeby z jej córki wyrzucił demona. 27 Odrzekł jej:
– Daj najpierw najeść się dzieciom, bo nie należy zabierać chleba dzieciom i rzucać szczeniętom.
28 A ona na to:
– Panie, ale i szczenięta zjadają pod stołem okruchy upuszczone przez dzieci.
29 Na co On rzekł:
– Ponieważ tak powiedziałaś, idź, demon wyszedł z twej córki.
30 Powróciwszy do domu, znalazła dziecko leżące na łóżku: demon je opuścił.

Uzdrowienie głuchoniemego

31 I znowu, wyszedłszy z okolic Tyru, przyszedł przez Sydon nad Morze Galilejskie, środkiem Dekapolu. 32 I przyprowadzają do Niego człowieka głuchego i jąkającego się, prosząc, aby położył nań rękę. 33 I wyprowadziwszy go z tłumu, na osobności włożył mu do uszu palce i śliną dotknął jego języka. 34 Wejrzawszy ku niebu, westchnął ciężko i mówi mu: – „Effata”, co znaczy: Otwórz się! 35 I [natychmiast] otworzył mu się słuch i zostały zerwane pęta języka, i mówił poprawnie. 36 I zakazał im komukolwiek o tym mówić. Ale im bardziej zakazywał, tym więcej i szerzej to rozpowiadali. 37 Zdumiewali się niesłychanie, wołając:
– Wszystko, co uczynił, jest dobre. Sprawia, że głusi słyszą, a niemi mówią!