1 Powiedział im także:
– Amen, powiadam wam, że niektórzy ze stojących tutaj nie zakosztują śmierci, dopóki nie ujrzą Królestwa Bożego, które przyszło w mocy.

Przemienienie Jezusa

2 I po sześciu dniach Jezus bierze ze sobą Piotra, Jakuba i Jana i wprowadza tylko ich samych na górę wysoką. I został wobec nich przemieniony. 3 Szaty Jego zajaśniały bielą tak czystą, jakiej żaden farbiarz na ziemi nie zdoła uzyskać. 4 I ukazali się im Eliasz z Mojżeszem, rozmawiający z Jezusem. 5 I odezwał się Piotr do Jezusa:
– Rabbi, dobrze nam tutaj. Moglibyśmy postawić trzy szałasy: Tobie jeden, Mojżeszowi jeden i Eliaszowi jeden.
6 Nie wiedział bowiem, co powiedzieć, tak wielki strach ich ogarnął. 7 I zstąpił obłok osłaniający ich, i głos się rozległ z obłoku:
– Oto Syn mój umiłowany, słuchajcie Go.
8 Nagle rozejrzeli się wokoło i nie widzieli już nikogo: tylko Jezus był z nimi.

Przyjście Eliasza

9 A gdy zstępowali z góry, nakazał im, by nikomu nie mówili o tym, co widzieli, aż Syn Człowieczy zmartwychwstanie. 10 Podchwycili to słowo, dyskutując między sobą, co to znaczy „zmartwychwstać”. 11 A do Niego zwrócili się z zapytaniem:
– Dlaczego znawcy Pism twierdzą, że najpierw musi przyjść Eliasz?
12 Rzekł im:
– Tak, najpierw musi przyjść Eliasz, aby wszystko naprawić. Ale dlaczego napisano o Synu Człowieczym, że bardzo wiele wycierpi i zostanie wzgardzony? 13 Otóż ja wam powiadam, że Eliasz już przyszedł i postąpili z nim według swej woli, tak jak o nim przepowiedziano.

Uzdrowienie epileptyka

14 Wracając do pozostałych uczniów, ujrzeli wokół tłum wielki oraz znawców Pism dyskutujących z nimi. 15 Wnet cały tłum, zobaczywszy Go, osłupiał ze zdziwienia, po czym przybiegł, by Go powitać. 16 A On ich zapytał:
– O czym z nimi dyskutujecie?
17 Odpowiedział Mu ktoś z tłumu:
– Mistrzu, przyprowadziłem Ci mego syna, który ma ducha-niemowę. 18 Gdzie go dopadnie, rzuca nim, a on pieni się ze złości, zgrzyta zębami i drętwieje. Prosiłem Twoich uczniów, żeby tego ducha wypędzili, ale nie umieli.
19 Odpowiadając, rzekł im:
– Rodzie bez wiary, jak długo jeszcze będę z wami? Jak długo jeszcze z wami wytrzymam? Przynieście go do mnie.
20 I przyprowadzili go do Niego. Na Jego widok duch natychmiast zaczął nim rzucać, a on, padłszy na ziemię, tarzał się z pianą na ustach. 21 I dopytywał się ojca:
– Od dawna mu się to przydarza?
Ten zaś rzekł:
– Od dziecka, 22 często, i w ogień go rzucał, i w wodę – żeby go zgubić. Ale jeśli coś możesz, pomóż nam, zlituj się!
23 A Jezus do niego:
– Jeśli możesz? Wszystko jest możliwe dla tego, kto wierzy.
24 Ojciec chłopca natychmiast krzyknął:
– Wierzę, wspomóż mnie w mojej niewierze.
25 Gdy Jezus zobaczył, że tłum rośnie, zgromił ducha nieczystego słowami:
– Ty, duchu niemy i głuchy, rozkazuję ci: wynoś się i nie wracaj więcej.
26 Wrzeszcząc i gwałtownie rzucając nim, uciekł. A chłopiec leżał jak martwy, tak że wielu mówiło, iż umarł.
27 A Jezus, wziąwszy go za rękę, postawił na nogi. Chłopiec stanął.
28 A kiedy wszedł do domu, uczniowie zapytali Go na osobności:
– Dlaczego myśmy nie zdołali go wyrzucić?
29 Odrzekł im:
– Ten rodzaj nie może wyjść inaczej, jak tylko przez modlitwę.

Druga zapowiedź męki i zmartwychwstania

30 Odszedłszy stamtąd, wędrowali przez Galileę, a nie chciał, aby ktoś o tym wiedział. 31 Nauczał bowiem swych uczniów. Mówił im, że Syn Człowieczy zostanie wydany w ręce ludzi i zabiją go. Zabity – po trzech dniach zmartwychwstanie. 32 Lecz oni nie rozumieli tej mowy, a bali się Go pytać.

Spór o pierwszeństwo

33 Przybyli do Kafarnaum. Gdy znalazł się w domu, zapytał ich:
– O czym to rozmawialiście w drodze?
34 A oni milczeli, bo w drodze dyskutowali, kto z nich jest najważniejszy. 35 Usiadłszy, wezwał Dwunastu i rzecze im:
– Jeśli ktoś chce być pierwszy, niech się stanie ostatni ze wszystkich i sługą wszystkich!
36 Wziąwszy dziecko, postawił je pośrodku nich, przytulił i powiedział im:
37 – Kto by przyjął jedno z tych dzieci w imię moje, mnie przyjmie. A kto mnie przyjmie, nie mnie przyjmie, lecz Tego, który mnie posłał.

W imię Jezusa

38 Odezwał się Jan:
– Mistrzu, widzieliśmy kogoś, kto wyrzucał demony w imię Twoje, a nie chodzi z nami; staraliśmy się mu przeszkodzić, bo z nami nie chodzi.
39 Odrzekł Jezus:
– Nie przeszkadzajcie mu, nie ma bowiem nikogo, kto by dokonywał potężnego dzieła w imię moje i mógł potem mnie zniesławiać. 40 Albowiem kto nie jest przeciwko nam, jest za nami. 41 Ktokolwiek poda wam kubek wody dlatego, że jesteście Chrystusowi, amen, powiadam wam: zapłata go nie minie.

Zgorszenie

42 A temu, kto by przyczynił się do upadku jednego z tych prostych ludzi, którzy mi uwierzyli, o wiele lepiej byłoby dla niego, żeby mu przyczepić do szyi kamień młyński obracany przez osła i wrzucić do morza. 43 [44] Jeśli twoja ręka jest ci przyczyną upadku, utnij ją. Lepiej ci wejść do życia kaleką niż dwie ręce mając, odejść do Gehenny, w ogień niegasnący. 45 [46] Jeśli noga twoja jest ci przyczyną upadku, utnij ją. Lepiej ci wejść do życia kulawym niż dwie nogi mając, być wrzuconym do Gehenny. 47 Jeśli oko twoje jest ci przyczyną upadku, wyłup je. Lepiej ci wejść do Królestwa Bożego jednookim, niż oboje oczu mając, być wrzuconym do Gehenny, 48 gdzie robak toczyć nie przestaje i ogień nigdy nie gaśnie. 49 Albowiem każdy będzie ogniem posolony. 50 Dobra jest sól, ale jeśli przestanie być słona, czym przywrócić jej smak? Miejcie sól w sobie, a pokój niech będzie między wami.