Pierwsze w świecie dzieło należące do gatunku literackiego ewangelia — czyli Dobra Wieść, Radosna
Nowina (por. 1,1) — powstało prawdopodobnie w Rzymie około 70 roku, na podstawie tradycji św. Piotra, nie bez wpływu św. Pawła.

Można w nim wyróżnić dwie części. Pierwsza (1−8) pozwala nam uczestniczyć w stopniowym objawianiu Jezusa jako Chrystusa, Zbawiciela ludzi. Druga (9−16) pokazuje nam uczniów w drodze za Jezusem i z Jezusem ku Jerozolimie, gdzie w Ukrzyżowanym spotkają Boga i staną się świadkami Nowiny. Każda z tych części kończy się wyznaniem wiary: Piotra pod Cezareą (8,27-30) i oficera
rzymskiego pod Krzyżem (15,39) — wyznaniem, które jest wyzwaniem dla nas, czytelników.

Dzieło Markowe nie tyle przekazuje nam doktrynę, ile pokazuje dramat. Skupione na Jezusie i Jego więziach osobistych z ludźmi, objawia nam tak misterium Jego Osoby, jak i radykalizm Jego wymagań. Jego Ewangelia jest zwiastowaniem Królestwa Bożego obecnego już w tym świecie i działającego
w sercach ludzkich: to, co uczynił On podczas swego ziemskiego żywota, jako Zmartwychwstały odnawia nieustannie w życiu świata. A pokazana w niej grupa Jego uczniów to obraz i naszej wspólnoty chrześcijańskiej. My także — jak tamci — musimy dochodzić do trudnej prawdy, że boskość i chwała Jezusa objawia się w Męce i Śmierci. I że nasz Kościół — Jego Kościół — wygrywa
tylko wtedy, kiedy z Nim przegrywa po stronie najsłabszych.

ks. Michał Czajkowski