Ścięcie Jana Chrzciciela

1 W owym czasie usłyszał Herod tetrarcha wieść o Jezusie. 2 I rzekł do swoich dworzan:
– To jest Jan Chrzciciel, on powstał z martwych i dlatego dzieją się przez niego znaki mocy.
3 Herod bowiem, pojmawszy Jana, zakuł [go] w kajdany i wtrącił do więzienia przez Herodiadę, żonę Filipa, brata swego. 4 Mówił mu bowiem Jan: „Nie godzi ci się mieć jej”.
5 I chciał go zabić, ale bał się ludu, bo go mieli za proroka. 6 Gdy nastał dzień urodzin, tańczyła córka Herodiady pośrodku [gości] i spodobała się Herodowi. 7 Toteż pod przysięgą przyrzekł jej dać, o co by poprosiła. 8 A ona namówiona przez swoją matkę:
– Daj mi – rzecze – tu na tacy głowę Jana Chrzciciela.
9 I zasmucił się król, lecz dla przysięgi i współbiesiadników rozkazał, by dano. 10 I posłał, by ścięto Janowi głowę w więzieniu. 11 I przyniesiono głowę jego na tacy, i dano dziewczynie, i zaniosła swojej matce. 12 I przyszedłszy, uczniowie jego zabrali ciało i pogrzebali je. I poszli opowiedzieć Jezusowi.

Pierwsze rozmnożenie chleba

13 Gdy to usłyszał Jezus, odpłynął stamtąd łodzią na miejsce pustynne, by być na osobności. Ale tłumy, usłyszawszy to, szły z miast za Nim. 14 I wyszedłszy, ujrzał tłum wielki, i ulitował się nad nimi, i uleczył spośród nich tych, którzy niedomagali. 15 Gdy nastał wieczór, podeszli do Niego uczniowie, mówiąc:
– Pustynne jest to miejsce i godzina już późna, odeślij tłumy, aby rozeszli się po wsiach, by kupić sobie jedzenia.
16 [Jezus] rzekł do nich:
– Nie potrzebują odchodzić, wy dajcie im jeść!
17 Oni zaś mówią Mu:
– Nie mamy tu nic więcej jak tylko pięć chlebów i dwie ryby.
18 A On rzekł:
– Przynieście je tutaj.
19 I kazał tłumom usiąść na trawie. Wziąwszy pięć chlebów i dwie ryby, spojrzawszy w niebo, pobłogosławił, połamał i dał chleby uczniom, a uczniowie tłumom. 20 I jedli wszyscy, i nasycili się, i zebrali dwanaście pełnych koszy resztek jedzenia. 21 A jedzących było pięć tysięcy mężczyzn, nie licząc kobiet i dzieci.

Jezus kroczy po jeziorze

22 I zaraz rozkazał uczniom, aby wsiedli do łodzi i udali się przed Nim na drugi brzeg, zanim On odeśle tłumy. 23 I odesławszy je, wszedł na górę, aby się pomodlić na osobności. A gdy wieczór nastał, był tam sam. 24 Łódź zaś już odpłynęła wiele stadiów od lądu, rzucana przez fale, wiatr bowiem był przeciwny. 25 O czwartej straży nocnej przyszedł do nich, idąc po morzu. 26 Uczniowie, widząc Go idącego po morzu, przestraszyli się i mówili, że to zjawa, i krzyczeli ze strachu. 27 I zaraz przemówił do nich [Jezus], mówiąc:
– Odwagi, JA JESTEM, nie bójcie się!
28 Odpowiadając Mu, Piotr rzekł:
– Panie, jeśli to Ty jesteś, każ mi przyjść do Ciebie po wodach.
29 On rzekł: – Przyjdź.
I wysiadłszy z łodzi, Piotr szedł po wodach i przyszedł do Jezusa. 30 A widząc [mocny] wiatr, przestraszył się. I gdy zaczął tonąć, krzyknął, mówiąc:
– Panie, ratuj mnie!
31 I Jezus natychmiast wyciągnął rękę i chwycił go, mówiąc:
– Małowierny, czemuś zwątpił?
32 I gdy wsiedli do łodzi, ucichł wiatr. 33 A ci w łodzi złożyli Mu pokłon, mówiąc:
– Prawdziwie Synem Bożym jesteś.

Uzdrowienie w Genezaret

34 I przeprawiwszy się, przybyli do krainy Genezaret. 35 Poznawszy Go, mieszkańcy tej krainy rozesłali wieść po całej tej okolicy i przynosili do Niego wszystkich źle się mających. 36 I prosili Go, aby mogli choć dotknąć kraju Jego szaty, i ci, którzy dotknęli, byli uleczeni.