Uroczysty wjazd do Jerozolimy

1 A kiedy zbliżali się do Jerozolimy i przyszli do Betfage na Górze Oliwnej, wówczas Jezus posłał dwóch uczniów, 2 mówiąc im:
– Pójdźcie do wsi wprost przed wami, a od razu znajdziecie oślicę przywiązaną i oślę z nią. Odwiązawszy je, przyprowadźcie mi. 3 Gdyby ktoś wam coś mówił, odpowiedzcie: „Pan ich potrzebuje i zaraz je odeśle”.
4 A to stało się, aby wypełniło się, co zostało powiedziane przez proroka, mówiącego:

5 Powiedzcie córce Syjonu:
oto król twój przychodzi do ciebie
łagodny i siedzący na oślicy
i na oślęciu, źrebiątku chodzącej w jarzmie.

6 Uczniowie poszli i uczynili, jak im nakazał Jezus. 7 Przyprowadzili oślicę i oślę i położyli na nie szaty, i siadł na nie. 8 A wielki tłum rozścielał swoje szaty na drodze, inni zaś ścinali gałęzie drzew i wyściełali nimi drogę. 9 Tłumy idące przed Nim i za Nim wołały, mówiąc:

Hosanna Synowi Dawida!
Błogosławiony przychodzący w imię Pańskie.
Hosanna na wysokościach!

10 Gdy wszedł do Jerozolimy, wstrząśnięte było całe miasto i mówiono:
– Kim jest Ten?
11 Tłumy zaś mówiły:
– To jest prorok, Jezus z Nazaretu galilejskiego.

Jezus w świątyni

12 Wszedł Jezus do świątyni i wypędził wszystkich sprzedających i kupujących w świątyni, i poprzewracał stoły wymieniających pieniądze i ławy sprzedających gołębie. 13 I mówi im:
– Napisano:

Dom mój domem modlitwy nazwany będzie,
a wy czynicie z niego jaskinię zbójców.

14 W świątyni podeszli do Niego niewidomi i chromi i uzdrowił ich. 15 Arcykapłani i znawcy Pism – widząc zdumiewające dzieła, które uczynił, i dzieci wołające w świątyni i mówiące: „Hosanna Synowi Dawida” oburzyli się 16 i rzekli Mu:
– Słyszysz, co one mówią?
A Jezus mówi im:
– Tak. Nigdy nie czytaliście, że

z ust niemowląt i ssących
zgotowałeś sobie chwałę?

17 I zostawiwszy ich, wyszedł poza miasto do Betanii i tam zatrzymał się na noc.

Nieurodzajny figowiec

18 Rankiem zaś, wracając do miasta, poczuł głód. 19 I widząc przy drodze drzewo figowe, podszedł do niego i nic na nim nie znalazł, tylko liście. I mówi do niego:
– Nie będzie już z ciebie owocu na wieki.
I uschło od razu drzewo figowe. 20 Widząc to, uczniowie zdziwili się, mówiąc:
– Jak szybko uschło to drzewo figowe.
21 Odpowiadając, Jezus rzekł im:
– Amen, mówię wam: gdybyście mieli wiarę i nie wątpili, uczynilibyście to nie tylko z tym drzewem figowym, ale i gdybyście tej górze rzekli: unieś się i rzuć się w morze, stałoby się tak. 22 I wszystko, o co byście prosili w modlitwie, wierząc, otrzymacie.

Pytanie o władzę

23 I kiedy przyszedł do świątyni i nauczał, przystąpili do Niego arcykapłani i starsi ludu, mówiąc:
– Jaką mocą to czynisz? Kto ci dał tę moc?
24 Odpowiadając, Jezus rzekł im:
– Zapytam was i ja o jedno słowo; jeśli mi je powiecie, i ja wam powiem, jaką mocą to czynię. 25 Chrzest Jana skąd był: z nieba czy od ludzi?
Oni zaś zastanawiali się, mówiąc: „Jeśli powiemy: z nieba, powie nam, dlaczego więc nie uwierzyliście mu? 26 A jeśli powiemy: od ludzi, boimy się tłumu, wszyscy bowiem mają Jana za proroka”. 27 I odpowiadając Jezusowi, rzekli:
– Nie wiemy.
On odpowiedział:
– To i ja nie powiem wam, jaką mocą to czynię.

Przypowieść o dwóch synach

28 Co zaś się wam zdaje? Człowiek miał dwóch synów. I podszedłszy do pierwszego, rzekł: „Synu, pójdź dziś do pracy w winnicy”. 29 A on, odpowiadając, rzekł: „Nie chcę”. Później zaś po namyśle poszedł. 30 Podszedłszy do drugiego, powiedział to samo. A on, odpowiadając, rzekł: „Pójdę, panie”. I nie poszedł. 31 Który z tych dwóch spełnił wolę ojca?
Mówią: – Ten pierwszy.
Mówi im Jezus:
– Amen, powiadam wam, że celnicy i nierządnice wyprzedzają was do Królestwa Bożego. 32 Przyszedł bowiem do was Jan drogą sprawiedliwości i nie uwierzyliście mu, celnicy zaś i nierządnice uwierzyli mu. Wy zaś, widząc to, nawet później nie namyśliliście się, by mu uwierzyć.

Przypowieść o przewrotnych rolnikach

33 Innej przypowieści posłuchajcie. Był człowiek, gospodarz, który zasadził winnicę i otoczył ją murem, wykopał w niej tłocznię i zbudował wieżę, powierzył ją rolnikom i odjechał. 34 A kiedy nadszedł czas winobrania, posłał sługi swe do rolników, by odebrali jego owoce. 35 Ale rolnicy pojmali sługi jego, tego obili, tamtego zabili, jeszcze innego obrzucili kamieniami. 36 Znowu posłał inne sługi, liczniejsze od pierwszych, i uczynili im tak samo. 37 Na ostatek zaś posłał do nich syna swego, mówiąc: „Uszanują syna mego”. 38 Rolnicy, widząc syna, rzekli do siebie: „Ten jest dziedzicem. Chodźcie, zabijmy go, a posiądziemy jego dziedzictwo”. 39 I pojmawszy go, wyprowadzili poza winnicę i zabili. 40 Gdy więc przyjdzie pan winnicy, co uczyni tym rolnikom?
41 Mówią mu:
– Złoczyńcom owym zły koniec zgotuje, a winnicę powierzy innym rolnikom, którzy oddawać mu będą owoce w swoim czasie.
42 Mówi im Jezus:
– Czy nigdy nie czytaliście w Pismach:

Kamień, który odrzucili budowniczowie,
ten stał się kamieniem węgielnym.
Od Pana stało się to
i zdumiewa nasze oczy?

43 Dlatego mówię wam, że zabrane wam zostanie Królestwo Boże i dane będzie narodowi przynoszącemu jego owoce. [44 I kto upadł na ten kamień, roztrzaska się, a na kogo padnie, zmiażdży go].
45 Arcykapłani i faryzeusze, usłyszawszy Jego przypowieści, poznali, że to o nich mówi. 46 Próbowali Go uwięzić, ale bali się tłumów, bo miały Go za proroka.