Ostatnia zapowiedź męki

1 I stało się, gdy Jezus skończył wszystkie te Słowa, rzekł uczniom swoim:
2 – Wiecie, że za dwa dni będzie Pascha i Syn Człowieczy będzie wydany na ukrzyżowanie.

Postanowienie Sanhedrynu

3 Wtedy zeszli się arcykapłani i starsi ludu na dziedzińcu arcykapłana zwanego Kajfaszem. 4 I uradzili, żeby Jezusa podstępnie pojmać i zabić. 5 Mówili jednak:
– Tylko nie w święto, aby nie powstało wzburzenie wśród ludu.

Namaszczenie w Betanii

6 I gdy Jezus był w Betanii, w domu Szymona Trędowatego, 7 podeszła do Niego kobieta mająca flakon drogocennego olejku i wylała [go] na Jego głowę, gdy spoczywał przy stole. 8 Widząc to, uczniowie oburzyli się, mówiąc:
– Po co ta strata? 9 Można byłoby to dobrze sprzedać i [pieniądze] rozdać ubogim.
10 Wiedząc o tym, Jezus rzekł im:
– Czemu zasmucacie tę kobietę? Dobry uczynek spełniła wobec mnie. 11 Biednych przecież zawsze macie pośród siebie, a mnie nie zawsze macie. 12 Wylewając bowiem ten olejek na moje ciało, przygotowała mnie do pogrzebu. 13 Amen, mówię wam, gdziekolwiek po całym świecie będzie zwiastowana ta Ewangelia, będzie się opowiadało i o tym, co ona uczyniła, na jej pamiątkę.

Zdrada Judasza

14 Wówczas jeden z Dwunastu, zwany Judaszem Iskariotą, poszedł do arcykapłanów 15 i rzekł:
– Co chcecie mi dać, a ja wam Go wydam?
Oni zaś postanowili dać mu trzydzieści srebrników. 16 I odtąd szukał sposobnego czasu, aby Go wydać.

Ostatnia Wieczerza

17 Pierwszego [zaś dnia] Przaśników przystąpili uczniowie do Jezusa, mówiąc:
– Gdzie chcesz, abyśmy przygotowali Ci spożywanie Paschy?
18 A On rzekł:
– Idźcie do miasta, do tamtego oto [człowieka] i powiedzcie mu: „Nauczyciel mówi: czas mój blisko jest. U ciebie będę spożywał Paschę z moimi uczniami”.
19 Uczniowie uczynili tak, jak nakazał im Jezus, i przygotowali Paschę.

Wyjawienie zdrajcy

20 I gdy nastał wieczór, spoczął z Dwunastoma. 21 A gdy jedli, rzekł im:
– Amen, mówię wam, jeden z was mnie wyda.
22 I wielce zasmuceni, zaczęli Mu mówić jeden po drugim:
– Czy to nie ja, Panie?
23 On, odpowiadając, rzekł:
– Ten, kto zanurzył ze mną rękę w misie, ten mnie wyda. 24 Wprawdzie Syn Człowieczy idzie, jak o nim napisano, biada jednak temu człowiekowi, przez którego wydawany jest Syn Człowieczy; lepiej by mu było, gdyby się ów człowiek nie narodził.
25 Odpowiadając, Judasz, który Go wydał, rzekł: – Czy to nie ja, Rabbi?
Mówi mu: – Ty rzekłeś.

Ustanowienie Eucharystii

26 A gdy oni jedli, Jezus wziął chleb i błogosławiąc, połamał i dał uczniom, mówiąc:
– Bierzcie, jedzcie, to jest ciało moje.
27 I wziął kielich, i dzięki składając, dał im, mówiąc:
– Pijcie z niego wszyscy. 28 To jest bowiem moja Krew Przymierza, która za wielu przelewana jest na odpuszczenie grzechów. 29 A mówię wam: Odtąd nie będę pił z tego owocu winorośli aż do dnia owego, kiedy będę pił z wami nowy w Królestwie Ojca mego.
30 I zaśpiewawszy hymn, wyszli ku Górze Oliwnej.

Zapowiedź zaparcia się Piotra

31 Wówczas mówi im Jezus:
– Wy wszyscy zgorszycie się z mojego powodu w tę noc; bo napisano:

Uderzę pasterza,
a rozproszy się stado owiec.

32 A po tym, jak powstanę, pójdę przed wami do Galilei.
33 Odpowiadając zaś, Piotr rzekł Mu:
– Jeśli nawet wszyscy zgorszą się z Twego powodu, ja nigdy się nie zgorszę.
34 Rzekł mu Jezus:
– Amen, mówię ci, że w noc tę, zanim kogut zapieje, trzykrotnie wyprzesz się mnie.
35 Mówi Mu Piotr:
– Jeśli nawet trzeba by mi było umrzeć z Tobą, nie wyprę się Ciebie.
Podobnie i wszyscy uczniowie mówili.

Jezus w Ogrójcu

36 Wtedy Jezus przychodzi z nimi na miejsce zwane Getsemani i mówi uczniom:
– Siądźcie sobie, a ja odszedłszy tam, pomodlę się.
37 A wziąwszy Piotra i dwóch synów Zebedeusza, zaczął się smucić i trwożyć. 38 Wtedy mówi im:
– Pełna śmiertelnego smutku jest dusza moja. Pozostańcie tu i czuwajcie ze mną.
39 I odszedłszy nieco, padł na twarz, modląc się i mówiąc:
– Ojcze mój, jeśli można, niech ominie mnie ten kielich. Ale nie jak ja chcę, lecz Ty.
40 I przychodzi do uczniów, i znajduje ich śpiących. I mówi Piotrowi:
– Jak to, nie mieliście siły jednej godziny czuwać ze mną? 41 Czuwajcie i módlcie się, abyście nie wpadli w pokusę. Duch wprawdzie gotów, ciało jednak niemocne.
42 Znowu odszedłszy, modlił się drugi raz, mówiąc:
– Ojcze mój, jeśli nie może mnie ominąć to, żebym go pił, niech się stanie wola Twoja.
43 I przyszedłszy znowu, znalazł ich śpiących, oczy ich bowiem były ociężałe. 44 I znowu ich zostawiwszy, odszedł modlić się po raz trzeci, mówiąc znów te same słowa. 45 Wówczas przychodzi do uczniów i mówi im:
– Śpicie nadal i odpoczywacie? Oto zbliżyła się godzina i Syn Człowieczy wydawany jest w ręce grzeszników. 46 Powstańcie, idźmy, oto zbliżył się ten, który mnie wydaje.

Pojmanie Jezusa

47 A gdy On jeszcze mówił, oto Judasz, jeden z Dwunastu, przyszedł, a z nim tłum liczny z mieczami i kijami od arcykapłanów i starszych ludu. 48 Ten, który Go wydał, dał im znak, mówiąc:
– Kogo pocałuję, ten jest, weźcie Go.
49 I natychmiast, podszedłszy do Jezusa, rzekł:
– Bądź pozdrowiony, Rabbi.
I pocałował Go. 50 A Jezus powiedział mu:
– Druhu, tak więc jesteś.
Wtedy podszedłszy, położyli ręce na Jezusa i pojmali Go. 51 I oto jeden z tych, którzy byli z Jezusem, wyciągnąwszy rękę, dobył swego miecza i uderzając sługę arcykapłana, uciął mu ucho. 52 Wtedy mówi mu Jezus:
– Odłóż miecz twój na swoje miejsce, wszyscy bowiem, którzy za miecz chwytają, od miecza giną. 53 Czy nie sądzisz, że mógłbym poprosić Ojca mego, by natychmiast wystawił mi więcej niż dwanaście legionów anielskich? 54 Jak więc wypełnią się Pisma, że trzeba, by się tak stało?
55 W owej godzinie powiedział Jezus tłumom:
– Jak na zbójcę wyszliście z mieczami i kijami, aby mnie pojmać? Każdego dnia zasiadałem w świątyni, nauczając, i nie pojmaliście mnie? 56 To wszystko stało się, aby wypełniły się Pisma proroków.
Wtedy wszyscy uczniowie, opuściwszy Go, uciekli.

Jezus przed Sanhedrynem

57 A ci, którzy pojmali Jezusa, odprowadzili Go do arcykapłana Kajfasza, gdzie zebrali się znawcy Pism i starsi. 58 A Piotr szedł w ślad za Nim z daleka aż do dziedzińca arcykapłana i wszedłszy do środka, siedział ze służącymi, aby zobaczyć, jaki będzie koniec.
59 Arcykapłani zaś i cały Sanhedryn szukali fałszywego świadectwa przeciw Jezusowi, aby Go skazać na śmierć. 60 I nie znaleźli, chociaż wielu fałszywych świadków podeszło. Wreszcie zaś podeszło dwóch 61 i rzekli:
– Ten powiedział: mogę zburzyć świątynię Bożą i w ciągu trzech dni odbudować.
62 I powstawszy, arcykapłan rzekł Mu:
– Nic nie odpowiadasz na to, co ci przeciwko tobie świadczą?
63 Jezus milczał, a arcykapłan rzekł Mu:
– Zaprzysięgam cię na Boga Żywego, abyś nam powiedział, czy ty jesteś Chrystusem, Synem Bożym.
64 Mówi mu Jezus:
– Tyś powiedział! Co więcej, mówię wam: odtąd będziecie widzieli Syna Człowieczego zasiadającego po prawicy Mocy i przychodzącego na obłokach niebios.
65 Wtedy arcykapłan rozdarł szaty swoje, mówiąc:
– Bluźni! Czy jeszcze trzeba nam świadków? Oto teraz usłyszeliście bluźnierstwo. 66 Co wam się wydaje?
Oni zaś, odpowiadając, rzekli:
– Winien jest śmierci.
67 Wtedy pluli Mu w twarz i bili Go, inni zaś policzkowali, 68 mówiąc:
– Prorokuj nam, Chrystusie, kto cię uderzył.

Zaparcie się Piotra

69 A Piotr siedział na zewnątrz, na dziedzińcu. I podeszła do niego jedna ze służących, mówiąc:
– I ty byłeś z Jezusem Galilejczykiem.
70 A on wyparł się wobec wszystkich, mówiąc:
– Nie wiem, o czym mówisz.
71 I gdy wyszedł do bramy, zobaczyła go inna i mówi tam obecnym:
– Ten był z Jezusem Nazarejczykiem.
72 I znowu wyparł się pod przysięgą:
– Nie znam tego człowieka.
73 Po chwili podeszli stojący tam, mówiąc Piotrowi:
– Naprawdę i ty jesteś z nich, bo i mowa twoja na to wskazuje.
74 Wtedy zaczął zaklinać się i przysięgać:
– Nie znam tego człowieka.
I zaraz zapiał kogut. 75 I przypomniał sobie Piotr słowo Jezusa, który powiedział:
– Zanim kogut zapieje, wyprzesz się mnie trzykrotnie.
I wyszedłszy na zewnątrz, gorzko zapłakał.